در دفاع از دین و مذهب ؛ قرآن و عقل باید رهنما باشند
---
جناب آقای یزدِی...!!! برای حفظ حرمت و قدسیت دین خدا ؛ نظر شما را در باره درستی یا نادرستی هر نظری پیرامون مسائل دین و مذهب در حالی می توان پذیرفت که مستند به شواهد و قرائن قرآنی و عقلی قطعی معتبر باشد .
دین و مذهب بازیچه نیستند که بشر با بهانه کردن نام انها با احساسات بی پایه خود و با هوا داری از افراد و گروه ها ی معینی بی هیچ یک از شواهد و قرآئن مذکور به خود جرئت و جسارت هتک حرمت آنها را بدهد یا بخشی از هم نوعان مخالف خود را جاهلانه برای ارضای احساسات خویش و خود نمایی و ارضای عده ای ناآگاه ؛ تهدید و ارعاب کند و با چنین رفتار ناشایست ضد قرآنی ؛ ارزشهای الهی را بدنام و منفور سازد .
خدا پسندانه است در بحثهای دینی و مذهبی همیشه آیه قرآنی : « ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿ آیه۱۲۵ سوره نحل ﴾ را رهنما و هدایت گر خود قرار دهیم .
پاسخ این چراهای سرنوشت ساز را نزد کدام دین شناس باید یافت؟!
---
چرا در توصیه های همیشگی سطوح مختلف دین شناسان به متدینان هیچ بازتابی از هشدارهای شدید و سرنوشت ساز سر تا سر قرآن در باره دین داری و مذهب داری که خداوند با تاکید الزامی تخلف ناپذیر به بشر گوشزد کرده است ؛ یافت نمی شود؟!
چرا متدینان با وجود این همه هشدار در قرآن در باره چگونگی دین داری و مذهب داری که خداوند دستورهای مؤکد آن را در شناختهای قرآن داده است به حال خود غرق در راه های انحراف و گمراهی فاجعه آفرین با جهل و نادانی رها شده اند؟1
---
جناب آقای یزدِی...!!! برای حفظ حرمت و قدسیت دین خدا ؛ نظر شما را در باره درستی یا نادرستی هر نظری پیرامون مسائل دین و مذهب در حالی می توان پذیرفت که مستند به شواهد و قرائن قرآنی و عقلی قطعی معتبر باشد .
دین و مذهب بازیچه نیستند که بشر با بهانه کردن نام انها با احساسات بی پایه خود و با هوا داری از افراد و گروه ها ی معینی بی هیچ یک از شواهد و قرآئن مذکور به خود جرئت و جسارت هتک حرمت آنها را بدهد یا بخشی از هم نوعان مخالف خود را جاهلانه برای ارضای احساسات خویش و خود نمایی و ارضای عده ای ناآگاه ؛ تهدید و ارعاب کند و با چنین رفتار ناشایست ضد قرآنی ؛ ارزشهای الهی را بدنام و منفور سازد .
خدا پسندانه است در بحثهای دینی و مذهبی همیشه آیه قرآنی : « ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿ آیه۱۲۵ سوره نحل ﴾ را رهنما و هدایت گر خود قرار دهیم .
---
چرا در توصیه های همیشگی سطوح مختلف دین شناسان به متدینان هیچ بازتابی از هشدارهای شدید و سرنوشت ساز سر تا سر قرآن در باره دین داری و مذهب داری که خداوند با تاکید الزامی تخلف ناپذیر به بشر گوشزد کرده است ؛ یافت نمی شود؟!
چرا متدینان با وجود این همه هشدار در قرآن در باره چگونگی دین داری و مذهب داری که خداوند دستورهای مؤکد آن را در شناختهای قرآن داده است به حال خود غرق در راه های انحراف و گمراهی فاجعه آفرین با جهل و نادانی رها شده اند؟1