حاج محمود کریمی | بعـد سجدهام، بوسه بر خاک کربلا می زنم
#زمینه «بعـد سجدهام، بوسه بر ...»
شب اوّل #محرم الحـــرام، سال ۱٤٠٠
پادگان ۰٦ ارتشجمهوریاسلامیایران
شب اوّل #محرم الحـــرام، سال ۱٤٠٠
پادگان ۰٦ ارتشجمهوریاسلامیایران
ارسال نظر
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
---
احکام و اعتقادات دین و مذهب برای اثبات الهی بودن خود باید از مجموعه ملاکها و معیارهایی برخور دار باشند که حجیت انکار ناپذیر نسبت آنها را به خداوند جهان هستی بی هیچگونه تردید و شبهه ای اثبات کنند.
هر حکم و اعتقادی بنام دین و مذهب اگر فاقد این ملاکها باشد امکان ندارد جزو دین و مذهب الهی باشد و پایبندی به چنین حکم و اعتقادی بنا بر شواهد و قراین قرآنی فراوان نزد خداوند پشیزی ارزش ندارد و عمل به این حکم واعتقاد دخالت در شأن منحصر به خداوند وگناه کبیره ی نابخشودنی است.
ملاکها و معیارهای حجیت قطعی احکام و اعتقادات دین و مذهب الهی شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی هستند که بصورت وحی از جانب خداوند بر پیامبر اسلام (ص) نازل گردیدند و آن حضرت در آیات بسیاری از قرآن مأمور گردیده تنها از این شناخاتها بعنوان دین ناب الهی پیروی کند و فراتر نرود ، و بشر را نیز برای ایجاد زندگی سالم خدا پسندانه به پیروی از این شناختهای انکار ناپذیر فرا خواند.
دانش ناچیز بشر اعم از پیامبران و سایر بندگان مقرب خداوند و غیر مقربان از بشر و غیر بشر با علم جهان شمول خداوند که همه ی حقایق جهان هستی را فرا می گیرد هیچ وجه مشترک قابل مقایسه ای ندارد و بنا بر این هیچ فرد بشری و هیچ آفریده ای در سطحی نیست که بتواند یا از جانب خداوند مجاز باشد بجای خداوند و برای دین منحصر به یگانه ذات حکیم و دانای مطلق او حکم و اعتقاد ابتکار کند و خود را ، والعیاذ بالله ، بجای خدا بپندارد.
بنا برآنچه در بالا توضیح داده شد هر حکم و اعتقادی اگر بنام دین و مذهب جدای از وحی اصیل و انکار ناپذیر و صریح الهی توسط هر فرد بشری صادر شده باشد من در آوردی و خرافه و جعل و باطل است.
پایبندی و عمل هر فرد بشری بنام دین و مذهب به من در آوردی و خرافه و جعل ؛ بحکم قرآن خود خدا پنداری است و چنین فرد بشری در هر سطح و منزلتی که باشد بحکم آیات محکم و مفصل قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و هشدارهای محکم و مفصل بسیار در قرآن بعنوان زیان کار ترین فرد معرفی شده است و حاصل دین داری و مذهب داری تمام عمر خود را از دست می دهد و تباه می کند و مطابق همین آیات در قیامت خود را به عذاب ابدی نابخشودنی الهی دچار خواهد یافت و از هر گونه شفاعت در آن روز محروم خواهد ماند.