آیا می شود حقیقت معجزه را از ترفندهای گمراه کننده ی شیطان تفکیک کرد؟
---
بشر که به کمال هیچ حقیقتی دست رسی ندارد مجاز نیست اندیشه ها و تخیلات ناچیز ذهن بی نهایت ناتوان خود را با ادعای اثبات ناپذیر معجزه کردن آفریدگان ، دانش ناچیز و بی نهایت محدود خود را که هیچ تناسبی با علم بی کران فراگیر خداوند ندارد با این علم جایزگزین کند و با این جایگزینی مرتکب گناه کبیره ی خود خدا پنداری شود.
ناتوانی بشر از دست رسی به کمال حقیقت ، تفکیک حقیقت معجزه از سحر و جادو و چشم بندی و تخیلات و سایر ترفندهای گمراه کننده ی شیطانی را نزد او محال می سازد و این حقیقت را بسادگی تکذیب می کند ؛ و به همین دلیل است که خداوند دانای مطلق امتناع خود را از ارسال و انجام معجزات و نشانه های الهی در قرآن کریم تاکید می نماید و این نشانه ها را به موقعیتهای ایجاد هراس منحصر می سازد: « وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا» (آیه 59 سوره اسراء).
پیامبر اسلام توان آوردن معجزه را نزد خود در حال زندگی و حضور نزد مردم در قرآن انکار کرده است: «قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»(آیه 188 سوره أعراف ) و (آیات 90-93 سوره اسراء) بنا بر این با چه دانش و جرئتی بشر جایز الخطا انجام معجزه را به ذوات بندگان وفات یافته نسبت می دهد و تاکید قرآن را خواسته یا ناخواسته انکار و تکذیب می کند؟؟؟!!!
سکوت دین شناسان قرآن شناس بر این ادعاهای تجاوزگرانه علیه ویژیگیهای خداوند و مدارای آنان با این ادعاها سکوت و مدارا در مقابل هتک حرمت حریم قدسی خداوند و گناه نابخشودنی است.
البته به "نظر" بنده هم اسلام مخالف این سبک اعتراضه .دوما منظور از معجزه در اینجا هم اعمال انسان ها نیست بلکه نیرویی رو اشاره میکنه که انسان هارو به این شکل کنار هم جمع میکنه .
ارسال ويدئو در تلگرام
---
بشر که به کمال هیچ حقیقتی دست رسی ندارد مجاز نیست اندیشه ها و تخیلات ناچیز ذهن بی نهایت ناتوان خود را با ادعای اثبات ناپذیر معجزه کردن آفریدگان ، دانش ناچیز و بی نهایت محدود خود را که هیچ تناسبی با علم بی کران فراگیر خداوند ندارد با این علم جایزگزین کند و با این جایگزینی مرتکب گناه کبیره ی خود خدا پنداری شود.
ناتوانی بشر از دست رسی به کمال حقیقت ، تفکیک حقیقت معجزه از سحر و جادو و چشم بندی و تخیلات و سایر ترفندهای گمراه کننده ی شیطانی را نزد او محال می سازد و این حقیقت را بسادگی تکذیب می کند ؛ و به همین دلیل است که خداوند دانای مطلق امتناع خود را از ارسال و انجام معجزات و نشانه های الهی در قرآن کریم تاکید می نماید و این نشانه ها را به موقعیتهای ایجاد هراس منحصر می سازد: « وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا» (آیه 59 سوره اسراء).
پیامبر اسلام توان آوردن معجزه را نزد خود در حال زندگی و حضور نزد مردم در قرآن انکار کرده است: «قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»(آیه 188 سوره أعراف ) و (آیات 90-93 سوره اسراء) بنا بر این با چه دانش و جرئتی بشر جایز الخطا انجام معجزه را به ذوات بندگان وفات یافته نسبت می دهد و تاکید قرآن را خواسته یا ناخواسته انکار و تکذیب می کند؟؟؟!!!
سکوت دین شناسان قرآن شناس بر این ادعاهای تجاوزگرانه علیه ویژیگیهای خداوند و مدارای آنان با این ادعاها سکوت و مدارا در مقابل هتک حرمت حریم قدسی خداوند و گناه نابخشودنی است.