قابل توجه دوستانی که ویدئوی این صوت را به شکلی کاملاً مغرضانه، تقطیعی تر از این که اینجاست، در برخی محافل نمایش داده اید!
1- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز عنوان می کنند جالب نظر همۀ ما نیست!
2- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز تذکر می دهند متوجۀ همۀ شرایط و همه کس نیست! (استثنا همه جا و در روابط همه وجود دارد)
3- شاید که تلاش بعضی ها برای ولایتمداری باشد اما مدعی آن نباشند! پس شامل انتقاد ایشان نیستند!
به این ترتیب:
در مواردی که با غرض «گیر امتحان های اجتماعی افتادن» را از بیان ایشان به شکل تقطیعی به خورد مخاطبتان می دهید، چگونه از زاویۀ نگاه مخاطب، نمی بینید که «چه بسا با جمعی شکست خورده در آزمونی چنین مواجه بوده که خود را مبرا از هر گونه گناه و کوتاهی و غرض و مرض متصور بوده همچنان می دانند!»
عبور از کنار جمعی که مترصد فرصت برای آسیب رساندن به شخص واحدی هستند در آگاهی آن شخص که قبلاً ذیل نسخۀ حاضرِ جناب پناهیان ایشان را آزموده ،در نظرش ادامۀ این خود سوزی محرک رشد سایز گوشش است!!!!
(چرا که شاید از نظر او شعلۀ شمع «محل پروانگی» است و آن در «زیر پای تفرعون اشخاص با نقاب عصمت» یافت نمی شود! که نور شمع از دور هم پروانه را فرا می خواند)
کار تشکیلاتی محل پروانگی نیست!!!!!!!!!!!!!!
بزرگوار «وحدت» محل پروانگی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هر تشکیلاتی متضمن وحدت عقلانی، ایمانی و آرمانی که نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در بده بستان معرفت و فروش منافع حاصل از استعداد در إزاء خرید عیوب «رفیق»! مفهوم رفیق و رفاقت قطعاً دشمنی و رذالت و سوء استفاده و سودجویی یکسویه و روا کردن اتهام و غیبت علی الدوام و ظلم و ستم و رفتار غیر اسلامی و قضاوت غلط و رواج آن و ... اینها که نیست احیاناً..!!!!!!!!!!!!!!
معنویت فردی از ریاضت اجتماعی عاید می شود،
ولی با تن دادن به شکنجۀ فرعونیان ضمن آگاهی بر غالب بودن نفسانیت جمع متفرعن توفیر داره ها...!!!!!!!!
(احتمالاً گشتن به گرد فرعونیان پلاس دور شمع ، برای احدی پروانگی محسوب نشه! یه جورایی خریت تحمل فرعونه واسه خود نمایی به شمع! نه سوختن برای شمع!!!!)
در مثال برداشتن پول از حسابِ هم! جالبه که در جمعی باشی که بهت بگن همه از حساب تو برمی داریم راحت اما به دروغ اصلاً ما حساب نداریم که تو برداری ها!!!!!! خوب نیازی هم به استفاده از حسای استعداد و مایه های مختلف آن نارفیقان هم که نباشد؛
دریغ کردن اقل آنچه نور شمع محسوب می شود توسط ایشان! چه حکمی دارد؟
پرده می کشند تا از نور شمع هم کمتر بهره مند شوی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! وای به حال حاصل زحمت خودشان! آن را هم در ساز و کاری تعریف می کنند که تو یکی لا اقل محروم بمانی!! (برآورد می کنند قابلیت دسترسی هات رو...)
در جائیکه در وهلۀ اول طبق فرمایش جناب پناهیان در طبق اخلاص هرآنچه در توان داشته ای پیشکش کرده ای، و با هجمه ای از تزویر و نیرنگ و دشمنی مواجه شده ای، گوش کردن به این سخنان تنها تو را ..می خنداند!!!!!!!!!!!!!!!!
چرا که ایثار تنها برای برادران و خواهران دینی (ایمانی) در اجتماع قلوب!!! حلال است!
کیست که برای دشمن غرق در تفرعون! ایثار کند؟ و کجای دین به این کار دعوت شده ایم؟ که چنین برداشت کرده و انتظار دارید؟
پس به فرمایشات جناب پناهیان دقت کنید! و تفسیر به انتفاع نکنید!!!!
اصلاً وظیفه متوجۀ هر کسی نیست!!!! تنها متوجۀ کسی است که انانیت را درک کرده و در دوری از آن همواره دستی بر آتش جهاد اکبر دارد!!! او موظف است به فزونی بصیرت !!!
این جمع کو!!! کجاست؟ این جمع را به من نشان بدهید...!!!!!!!!!!!!
رفیق کو؟ خالی از انانیت کو تا من خود را فدای اشتباه نادانسته اش کنم!!!؟؟؟؟؟
قابل توجه دوستانی که ویدئوی این صوت را به شکلی کاملاً مغرضانه، تقطیعی تر از این که اینجاست، در برخی محافل نمایش داده اید!
1- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز عنوان می کنند جالب نظر همۀ ما نیست!
2- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز تذکر می دهند متوجۀ همۀ شرایط و همه کس نیست! (استثنا همه جا و در روابط همه وجود دارد)
3- شاید که تلاش بعضی ها برای ولایتمداری باشد اما مدعی آن نباشند! پس شامل انتقاد ایشان نیستند!
به این ترتیب:
در مواردی که با غرض «گیر امتحان های اجتماعی افتادن» را از بیان ایشان به شکل تقطیعی به خورد مخاطبتان می دهید، چگونه از زاویۀ نگاه مخاطب، نمی بینید که «چه بسا با جمعی شکست خورده در آزمونی چنین مواجه بوده که خود را مبرا از هر گونه گناه و کوتاهی و غرض و مرض متصور بوده همچنان می دانند!»
عبور از کنار جمعی که مترصد فرصت برای آسیب رساندن به شخص واحدی هستند در آگاهی آن شخص که قبلاً ذیل نسخۀ حاضرِ جناب پناهیان ایشان را آزموده ،در نظرش ادامۀ این خود سوزی محرک رشد سایز گوشش است!!!!
(چرا که شاید از نظر او شعلۀ شمع «محل پروانگی» است و آن در «زیر پای تفرعون اشخاص با نقاب عصمت» یافت نمی شود! که نور شمع از دور هم پروانه را فرا می خواند)
کار تشکیلاتی محل پروانگی نیست!!!!!!!!!!!!!!
بزرگوار «وحدت» محل پروانگی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هر تشکیلاتی متضمن وحدت عقلانی، ایمانی و آرمانی که نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در بده بستان معرفت و فروش منافع حاصل از استعداد در إزاء خرید عیوب «رفیق»! مفهوم رفیق و رفاقت قطعاً دشمنی و رذالت و سوء استفاده و سودجویی یکسویه و روا کردن اتهام و غیبت علی الدوام و ظلم و ستم و رفتار غیر اسلامی و قضاوت غلط و رواج آن و ... اینها که نیست احیاناً..!!!!!!!!!!!!!!
معنویت فردی از ریاضت اجتماعی عاید می شود،
ولی با تن دادن به شکنجۀ فرعونیان ضمن آگاهی بر غالب بودن نفسانیت جمع متفرعن توفیر داره ها...!!!!!!!!
(احتمالاً گشتن به گرد فرعونیان پلاس دور شمع ، برای احدی پروانگی محسوب نشه! یه جورایی خریت تحمل فرعونه واسه خود نمایی به شمع! نه سوختن برای شمع!!!!)
در مثال برداشتن پول از حسابِ هم! جالبه که در جمعی باشی که بهت بگن همه از حساب تو برمی داریم راحت اما به دروغ اصلاً ما حساب نداریم که تو برداری ها!!!!!! خوب نیازی هم به استفاده از حسای استعداد و مایه های مختلف آن نارفیقان هم که نباشد؛
دریغ کردن اقل آنچه نور شمع محسوب می شود توسط ایشان! چه حکمی دارد؟
پرده می کشند تا از نور شمع هم کمتر بهره مند شوی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! وای به حال حاصل زحمت خودشان! آن را هم در ساز و کاری تعریف می کنند که تو یکی لا اقل محروم بمانی!! (برآورد می کنند قابلیت دسترسی هات رو...)
در جائیکه در وهلۀ اول طبق فرمایش جناب پناهیان در طبق اخلاص هرآنچه در توان داشته ای پیشکش کرده ای، و با هجمه ای از تزویر و نیرنگ و دشمنی مواجه شده ای، گوش کردن به این سخنان تنها تو را ..می خنداند!!!!!!!!!!!!!!!!
چرا که ایثار تنها برای برادران و خواهران دینی (ایمانی) در اجتماع قلوب!!! حلال است!
کیست که برای دشمن غرق در تفرعون! ایثار کند؟ و کجای دین به این کار دعوت شده ایم؟ که چنین برداشت کرده و انتظار دارید؟
پس به فرمایشات جناب پناهیان دقت کنید! و تفسیر به انتفاع نکنید!!!!
اصلاً وظیفه متوجۀ هر کسی نیست!!!! تنها متوجۀ کسی است که انانیت را درک کرده و در دوری از آن همواره دستی بر آتش جهاد اکبر دارد!!! او موظف است به فزونی بصیرت !!!
این جمع کو!!! کجاست؟ این جمع را به من نشان بدهید...!!!!!!!!!!!!
رفیق کو؟ خالی از انانیت کو تا من خود را فدای اشتباه نادانسته اش کنم!!!؟؟؟؟؟
شرمنده ام
اما ضرورت به توضیح داشت
و البته از این جهت که موضوع مورد نقد بنده کاملاً فراگیر نیست، اصراری بر رصد اکثریت هم ندارم!
با این حال از توجه شما ممنونم
نظرات کوتاهتر بنده رو ببینید خوشحال می شم.
ارسال ويدئو در تلگرام
1- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز عنوان می کنند جالب نظر همۀ ما نیست!
2- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز تذکر می دهند متوجۀ همۀ شرایط و همه کس نیست! (استثنا همه جا و در روابط همه وجود دارد)
3- شاید که تلاش بعضی ها برای ولایتمداری باشد اما مدعی آن نباشند! پس شامل انتقاد ایشان نیستند!
به این ترتیب:
در مواردی که با غرض «گیر امتحان های اجتماعی افتادن» را از بیان ایشان به شکل تقطیعی به خورد مخاطبتان می دهید، چگونه از زاویۀ نگاه مخاطب، نمی بینید که «چه بسا با جمعی شکست خورده در آزمونی چنین مواجه بوده که خود را مبرا از هر گونه گناه و کوتاهی و غرض و مرض متصور بوده همچنان می دانند!»
عبور از کنار جمعی که مترصد فرصت برای آسیب رساندن به شخص واحدی هستند در آگاهی آن شخص که قبلاً ذیل نسخۀ حاضرِ جناب پناهیان ایشان را آزموده ،در نظرش ادامۀ این خود سوزی محرک رشد سایز گوشش است!!!!
(چرا که شاید از نظر او شعلۀ شمع «محل پروانگی» است و آن در «زیر پای تفرعون اشخاص با نقاب عصمت» یافت نمی شود! که نور شمع از دور هم پروانه را فرا می خواند)
کار تشکیلاتی محل پروانگی نیست!!!!!!!!!!!!!!
بزرگوار «وحدت» محل پروانگی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هر تشکیلاتی متضمن وحدت عقلانی، ایمانی و آرمانی که نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در بده بستان معرفت و فروش منافع حاصل از استعداد در إزاء خرید عیوب «رفیق»! مفهوم رفیق و رفاقت قطعاً دشمنی و رذالت و سوء استفاده و سودجویی یکسویه و روا کردن اتهام و غیبت علی الدوام و ظلم و ستم و رفتار غیر اسلامی و قضاوت غلط و رواج آن و ... اینها که نیست احیاناً..!!!!!!!!!!!!!!
معنویت فردی از ریاضت اجتماعی عاید می شود،
ولی با تن دادن به شکنجۀ فرعونیان ضمن آگاهی بر غالب بودن نفسانیت جمع متفرعن توفیر داره ها...!!!!!!!!
(احتمالاً گشتن به گرد فرعونیان پلاس دور شمع ، برای احدی پروانگی محسوب نشه! یه جورایی خریت تحمل فرعونه واسه خود نمایی به شمع! نه سوختن برای شمع!!!!)
در مثال برداشتن پول از حسابِ هم! جالبه که در جمعی باشی که بهت بگن همه از حساب تو برمی داریم راحت اما به دروغ اصلاً ما حساب نداریم که تو برداری ها!!!!!! خوب نیازی هم به استفاده از حسای استعداد و مایه های مختلف آن نارفیقان هم که نباشد؛
دریغ کردن اقل آنچه نور شمع محسوب می شود توسط ایشان! چه حکمی دارد؟
پرده می کشند تا از نور شمع هم کمتر بهره مند شوی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! وای به حال حاصل زحمت خودشان! آن را هم در ساز و کاری تعریف می کنند که تو یکی لا اقل محروم بمانی!! (برآورد می کنند قابلیت دسترسی هات رو...)
در جائیکه در وهلۀ اول طبق فرمایش جناب پناهیان در طبق اخلاص هرآنچه در توان داشته ای پیشکش کرده ای، و با هجمه ای از تزویر و نیرنگ و دشمنی مواجه شده ای، گوش کردن به این سخنان تنها تو را ..می خنداند!!!!!!!!!!!!!!!!
چرا که ایثار تنها برای برادران و خواهران دینی (ایمانی) در اجتماع قلوب!!! حلال است!
کیست که برای دشمن غرق در تفرعون! ایثار کند؟ و کجای دین به این کار دعوت شده ایم؟ که چنین برداشت کرده و انتظار دارید؟
پس به فرمایشات جناب پناهیان دقت کنید! و تفسیر به انتفاع نکنید!!!!
اصلاً وظیفه متوجۀ هر کسی نیست!!!! تنها متوجۀ کسی است که انانیت را درک کرده و در دوری از آن همواره دستی بر آتش جهاد اکبر دارد!!! او موظف است به فزونی بصیرت !!!
این جمع کو!!! کجاست؟ این جمع را به من نشان بدهید...!!!!!!!!!!!!
رفیق کو؟ خالی از انانیت کو تا من خود را فدای اشتباه نادانسته اش کنم!!!؟؟؟؟؟
1- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز عنوان می کنند جالب نظر همۀ ما نیست!
2- لزوماً همۀ آنچه جناب پناهیان عزیز تذکر می دهند متوجۀ همۀ شرایط و همه کس نیست! (استثنا همه جا و در روابط همه وجود دارد)
3- شاید که تلاش بعضی ها برای ولایتمداری باشد اما مدعی آن نباشند! پس شامل انتقاد ایشان نیستند!
به این ترتیب:
در مواردی که با غرض «گیر امتحان های اجتماعی افتادن» را از بیان ایشان به شکل تقطیعی به خورد مخاطبتان می دهید، چگونه از زاویۀ نگاه مخاطب، نمی بینید که «چه بسا با جمعی شکست خورده در آزمونی چنین مواجه بوده که خود را مبرا از هر گونه گناه و کوتاهی و غرض و مرض متصور بوده همچنان می دانند!»
عبور از کنار جمعی که مترصد فرصت برای آسیب رساندن به شخص واحدی هستند در آگاهی آن شخص که قبلاً ذیل نسخۀ حاضرِ جناب پناهیان ایشان را آزموده ،در نظرش ادامۀ این خود سوزی محرک رشد سایز گوشش است!!!!
(چرا که شاید از نظر او شعلۀ شمع «محل پروانگی» است و آن در «زیر پای تفرعون اشخاص با نقاب عصمت» یافت نمی شود! که نور شمع از دور هم پروانه را فرا می خواند)
کار تشکیلاتی محل پروانگی نیست!!!!!!!!!!!!!!
بزرگوار «وحدت» محل پروانگی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هر تشکیلاتی متضمن وحدت عقلانی، ایمانی و آرمانی که نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در بده بستان معرفت و فروش منافع حاصل از استعداد در إزاء خرید عیوب «رفیق»! مفهوم رفیق و رفاقت قطعاً دشمنی و رذالت و سوء استفاده و سودجویی یکسویه و روا کردن اتهام و غیبت علی الدوام و ظلم و ستم و رفتار غیر اسلامی و قضاوت غلط و رواج آن و ... اینها که نیست احیاناً..!!!!!!!!!!!!!!
معنویت فردی از ریاضت اجتماعی عاید می شود،
ولی با تن دادن به شکنجۀ فرعونیان ضمن آگاهی بر غالب بودن نفسانیت جمع متفرعن توفیر داره ها...!!!!!!!!
(احتمالاً گشتن به گرد فرعونیان پلاس دور شمع ، برای احدی پروانگی محسوب نشه! یه جورایی خریت تحمل فرعونه واسه خود نمایی به شمع! نه سوختن برای شمع!!!!)
در مثال برداشتن پول از حسابِ هم! جالبه که در جمعی باشی که بهت بگن همه از حساب تو برمی داریم راحت اما به دروغ اصلاً ما حساب نداریم که تو برداری ها!!!!!! خوب نیازی هم به استفاده از حسای استعداد و مایه های مختلف آن نارفیقان هم که نباشد؛
دریغ کردن اقل آنچه نور شمع محسوب می شود توسط ایشان! چه حکمی دارد؟
پرده می کشند تا از نور شمع هم کمتر بهره مند شوی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! وای به حال حاصل زحمت خودشان! آن را هم در ساز و کاری تعریف می کنند که تو یکی لا اقل محروم بمانی!! (برآورد می کنند قابلیت دسترسی هات رو...)
در جائیکه در وهلۀ اول طبق فرمایش جناب پناهیان در طبق اخلاص هرآنچه در توان داشته ای پیشکش کرده ای، و با هجمه ای از تزویر و نیرنگ و دشمنی مواجه شده ای، گوش کردن به این سخنان تنها تو را ..می خنداند!!!!!!!!!!!!!!!!
چرا که ایثار تنها برای برادران و خواهران دینی (ایمانی) در اجتماع قلوب!!! حلال است!
کیست که برای دشمن غرق در تفرعون! ایثار کند؟ و کجای دین به این کار دعوت شده ایم؟ که چنین برداشت کرده و انتظار دارید؟
پس به فرمایشات جناب پناهیان دقت کنید! و تفسیر به انتفاع نکنید!!!!
اصلاً وظیفه متوجۀ هر کسی نیست!!!! تنها متوجۀ کسی است که انانیت را درک کرده و در دوری از آن همواره دستی بر آتش جهاد اکبر دارد!!! او موظف است به فزونی بصیرت !!!
این جمع کو!!! کجاست؟ این جمع را به من نشان بدهید...!!!!!!!!!!!!
رفیق کو؟ خالی از انانیت کو تا من خود را فدای اشتباه نادانسته اش کنم!!!؟؟؟؟؟
اما ضرورت به توضیح داشت
و البته از این جهت که موضوع مورد نقد بنده کاملاً فراگیر نیست، اصراری بر رصد اکثریت هم ندارم!
با این حال از توجه شما ممنونم
نظرات کوتاهتر بنده رو ببینید خوشحال می شم.