وظیفه ی مذاهب منسوب به دین خدا چیست؟
---
مذاهب دینی در آیین و دین مبین اسلام با رهنمود گرفتن از حکم آشکار خداوند در قرآن کریم:«... فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ»﴿ آیه ۱۲۲ سوره توبه ﴾ به حفظ و نگهداری و بیان جزئیات احکام و اعتقادات قرآن کریم موظف گردیده اند.
خداوند در قرآن کریم نیز مذاهب اسلامی را برای مصون و پاک ماندن از تحریف و کج روی در دین مکلف کرده در باور و پیروی از احکام و اعتقادات قرآن کریم از راه و روش و سنت پیامبر اکرم (ص) پیروی و تأسی کنند:« َقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا»﴿ آیه ۲۱ سوره أحزاب ﴾.
با تدبر و تأمل در همه ی آیات قرآنی که در خطاب به شخص پیامبر ؛ آن حضرت را با یکی از مشتقات زبانی لفظ « اتباع » یعنی پیروی فرا می خوانند به این نتیجه می رسیم که حضرت ختمی مرتبت به فرا تر رفتن از احکام و اعتقادات وحی الهی مجاز نبوده است: « وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ...»﴿آیات ۴۴ تا ۴۷ سوره حاقه﴾ و به پیروی بی فزونی و کاستی از احکام و اعتقادات قرآن موظف گردیده است.
بنا بر آن چه در بالا توضیح داده شد ؛ صاحبان مذاهب در پیروی و تأسی از پیامبر که أمین وحی الهی قرآن کریم بوده ؛ هرگز حق فرا تر رفتن از احکام و اعتقادات قرآن را نداشته و اجازه نداشته اند به ابتکار احکام و اعتقادات جدید برای دین الهی بپردازند.
این توضیح ما را به این اصل رهنمون می سازد که ائمه ی اطهار از خاندان پیامبر با پایبندی به وحی الهی هرگز به افزودون احکام و اعتقادات جدید یا متضاد و متعارض با احکام و اعتقادات قرآن کریم از جانب خود اقدام ننموده اند.
هر چه بر خلاف این اصل در تضاد و تعارض با احکام و اعتقادات قرآن به این بندگان مقرب والا مقام نسبت داده شده است جعل و تزویر دروغ و باطل و دور افتادنی است و این بندگان مقرب خدا بحکم قرآن از آن بیزارند.
بندگان مقرب خدا عموما در عرصه ی قیامت بهنگام رویا رویی با جعالان دروغ گوی تزویر گر ؛ از این افزوده ها و از صاحبان و پیروان افزوده های جعلی دروغ که با وحی الهی در تضاد و تعارض بوده اند اثبات بیزاری خواهند کرد.:«إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ»﴿آیه ۱۶۶ سوره بقره﴾.
خداوند حساب گر حساب رس در آیات محکم و مفصل عدیده ای در قرآن کریم از جمله در هشدارهای این کتاب هدایت آسمانی ، آشکار ساخته است که جعالان و دروغ گویان را به سزای دروغهای ننگینی که به بندگان مقرب در دنیا بسته اند خواهد رساند.
پیروان دین مبین اسلام برای مصون ماندن از گرفتار شدن به احادیث و روایات جعلی که ظالمانه به ائمه از اهل بیت پیامبر و سایر بندگان مقرب خدا نسبت داده می شوند باید برای همیشه خود را با حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری قرآنی آشنا و آگاه م مسلح سازند تا از افتادن در دام جعالان دروغگوی دین فروش و مذهب فروش در امان بمانند.
لازمه های سخن در باره احکام و اعتقادات دین و مذهب چیستند؟
---
هر سخنی بنام دین و مذهب در زمینه ی احکام و اعتقادات اگر به آیات محکم و مفصل حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی که در حقیقت قانون اساسی دین مبین اسلام را تشکیل می دهند مستند نباشد و برای اثبات مسائل خود اصول استدلال منطقی - عقلی را به کار نبرده باشد چنین سخنی فاقد ارزش دینی و مذهبی و فاقد پایه های مستحکم اثبات عقلی است.
نشر هرسخنی بنام دین و مذهب بی توجه به ملاکهای قرآنی و عقلی که در پارگراف بالا یاد آوری شده اند بنا به حد و مرزهاس شناختهای قرآنی و هشدارهای فراوان قرآن ، که چگونگی درستی و نادرستی دین داری و مذهب داری را مشخص و آشکار ساخته اند ، گمراهی آفرین و دخالت بیجا در دین خدا و مذهب قرآنی اصیل اهل بیت پیامبر و گناه کبیره ی نابخشودنی است.
سخن از احکام و اعتقادات دین و مذهب با بی توجهی به ملاکها و معیارهای فوق انسان را با خواست خود به ترویج گمراهی دین داران و به گناهان کبیره ی دخالت در امور منحصر به خداوند گرفتار می کند و در قیامت امکان جبران برای صاحب سخن وجود نخواهد داشت.
مهمترین لازمه های سخن در باره احکام و اعتقادات دین و مذهب آگاهی کامل به حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای دین داری و مذهب داری قرآنی و آگاهی کامل به چگونگی به کار گیری درست اصول استدلال عقلی است.
ارسال ويدئو در تلگرام
---
مذاهب دینی در آیین و دین مبین اسلام با رهنمود گرفتن از حکم آشکار خداوند در قرآن کریم:«... فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ»﴿ آیه ۱۲۲ سوره توبه ﴾ به حفظ و نگهداری و بیان جزئیات احکام و اعتقادات قرآن کریم موظف گردیده اند.
خداوند در قرآن کریم نیز مذاهب اسلامی را برای مصون و پاک ماندن از تحریف و کج روی در دین مکلف کرده در باور و پیروی از احکام و اعتقادات قرآن کریم از راه و روش و سنت پیامبر اکرم (ص) پیروی و تأسی کنند:« َقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا»﴿ آیه ۲۱ سوره أحزاب ﴾.
با تدبر و تأمل در همه ی آیات قرآنی که در خطاب به شخص پیامبر ؛ آن حضرت را با یکی از مشتقات زبانی لفظ « اتباع » یعنی پیروی فرا می خوانند به این نتیجه می رسیم که حضرت ختمی مرتبت به فرا تر رفتن از احکام و اعتقادات وحی الهی مجاز نبوده است: « وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ...»﴿آیات ۴۴ تا ۴۷ سوره حاقه﴾ و به پیروی بی فزونی و کاستی از احکام و اعتقادات قرآن موظف گردیده است.
بنا بر آن چه در بالا توضیح داده شد ؛ صاحبان مذاهب در پیروی و تأسی از پیامبر که أمین وحی الهی قرآن کریم بوده ؛ هرگز حق فرا تر رفتن از احکام و اعتقادات قرآن را نداشته و اجازه نداشته اند به ابتکار احکام و اعتقادات جدید برای دین الهی بپردازند.
این توضیح ما را به این اصل رهنمون می سازد که ائمه ی اطهار از خاندان پیامبر با پایبندی به وحی الهی هرگز به افزودون احکام و اعتقادات جدید یا متضاد و متعارض با احکام و اعتقادات قرآن کریم از جانب خود اقدام ننموده اند.
هر چه بر خلاف این اصل در تضاد و تعارض با احکام و اعتقادات قرآن به این بندگان مقرب والا مقام نسبت داده شده است جعل و تزویر دروغ و باطل و دور افتادنی است و این بندگان مقرب خدا بحکم قرآن از آن بیزارند.
بندگان مقرب خدا عموما در عرصه ی قیامت بهنگام رویا رویی با جعالان دروغ گوی تزویر گر ؛ از این افزوده ها و از صاحبان و پیروان افزوده های جعلی دروغ که با وحی الهی در تضاد و تعارض بوده اند اثبات بیزاری خواهند کرد.:«إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ»﴿آیه ۱۶۶ سوره بقره﴾.
خداوند حساب گر حساب رس در آیات محکم و مفصل عدیده ای در قرآن کریم از جمله در هشدارهای این کتاب هدایت آسمانی ، آشکار ساخته است که جعالان و دروغ گویان را به سزای دروغهای ننگینی که به بندگان مقرب در دنیا بسته اند خواهد رساند.
پیروان دین مبین اسلام برای مصون ماندن از گرفتار شدن به احادیث و روایات جعلی که ظالمانه به ائمه از اهل بیت پیامبر و سایر بندگان مقرب خدا نسبت داده می شوند باید برای همیشه خود را با حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری قرآنی آشنا و آگاه م مسلح سازند تا از افتادن در دام جعالان دروغگوی دین فروش و مذهب فروش در امان بمانند.
---
هر سخنی بنام دین و مذهب در زمینه ی احکام و اعتقادات اگر به آیات محکم و مفصل حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی که در حقیقت قانون اساسی دین مبین اسلام را تشکیل می دهند مستند نباشد و برای اثبات مسائل خود اصول استدلال منطقی - عقلی را به کار نبرده باشد چنین سخنی فاقد ارزش دینی و مذهبی و فاقد پایه های مستحکم اثبات عقلی است.
نشر هرسخنی بنام دین و مذهب بی توجه به ملاکهای قرآنی و عقلی که در پارگراف بالا یاد آوری شده اند بنا به حد و مرزهاس شناختهای قرآنی و هشدارهای فراوان قرآن ، که چگونگی درستی و نادرستی دین داری و مذهب داری را مشخص و آشکار ساخته اند ، گمراهی آفرین و دخالت بیجا در دین خدا و مذهب قرآنی اصیل اهل بیت پیامبر و گناه کبیره ی نابخشودنی است.
سخن از احکام و اعتقادات دین و مذهب با بی توجهی به ملاکها و معیارهای فوق انسان را با خواست خود به ترویج گمراهی دین داران و به گناهان کبیره ی دخالت در امور منحصر به خداوند گرفتار می کند و در قیامت امکان جبران برای صاحب سخن وجود نخواهد داشت.
مهمترین لازمه های سخن در باره احکام و اعتقادات دین و مذهب آگاهی کامل به حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای دین داری و مذهب داری قرآنی و آگاهی کامل به چگونگی به کار گیری درست اصول استدلال عقلی است.