نتیجه ی نادیده گرفتن حد و مرزهای تعاملی قرآن چیست؟
---
از دیدگاه دین ، بشر اعم از این که بنده ی مقرب خدا باشد یا نباشد بحکم قرآن و عقل در زمان و مکان و نیازها و توان ناچیز خود محدود است و به همین اندازه به وجود خود و محیط خویش آگاهی کسب می کند و در خود و محیط خویش تاثیر گذار و از خود و این محیط تاثیر پذیر می باشد.
خداوند آفریدگار حد و مرزهای کلی این محدودیت بشری را در قرآن کریم در باره ی پیامبران که مقرب ترین بندگان به ذات اقدس الهی هستند و در باره ی سایر افراد بشر برای جلوگیری از توهم و تخیل و تصور ظرفیتی فرا تر از محدودیتهای بشری با روش کلی و در زمینه ی چگونگی برخورد تعاملی خدا پسندانه میان افراد بشر چه مقرب و چه غیر مقرب بیان کرده است.
با توجه به حد و مرزهای توان فیزیکی و ذهنی بشر بدیهی است خداوند آفریدگار جهان هستی که از علم و توان بی حد و مرز برخوردار است و به زمان و مکان محدود نیست به بشر هشدار دهد از این حد و مرزها فراتر نرود و فراتر تصور نکند.
بشر با عقلی که خداوند به او داده نیک می تواند حد و مرزهای تعیین شده در قرآن در زمینه چگونگی تعامل و بر خورد با خویشتن خویش و تعامل با خداوند آفریدگار و با هم نوعان خویش و دیگران و دیگرها را تصور و درک کند.
دین سرشت نشین بی نقص خداوند که جهت رهایی بشر از سر در گمی در انتخاب روش و چگونگی تعاملات مذکور به بشر ارسال گردیده در قرآن کریم شالوده ی شکل گیری تصور و درک صحیح حد و مرزهای همه انواع تعاملات را به او یاد آوری نموده و حجت را بر او تمام کرده است.
قرآن کریم و به بشر هشدار داده است که نادیده گرفتن این شالوده بشر را به چه بلایا و آفتهای زیانبار جبران ناپذیر در این زندگی و پس از مرگ دچار خواهد ساخت.
این هشدار بگونه ای است که خود بشر هنگامی که زمان یاد آوری برخوردها و حساب برخوردها و تعیین پیامدهای این بر خوردها پس از مرگ فرا می رسد خود او به احکامی که در این زمینه نصیب او گردیده اذعان کند و تسلیم این احکام شود.
نادیده گرفتن حد و مرزهای تعاملی سرشت نشین تعیین شده از جانب خداوند در قرآن پیامدهای شوم حتمی گریز ناپذیر برای بشر خواهد داشت.
چگونگی پایبندی بشر بنام دین و مذهب به حد و مرزهای قرآنی ملاک و معیار تعیین پاداش و مجازات برای رفتارها و گفتارها و پندارهای بشر است که می باید با نهایت آگاهی همیشه مد نظر باشد.
---
از دیدگاه دین ، بشر اعم از این که بنده ی مقرب خدا باشد یا نباشد بحکم قرآن و عقل در زمان و مکان و نیازها و توان ناچیز خود محدود است و به همین اندازه به وجود خود و محیط خویش آگاهی کسب می کند و در خود و محیط خویش تاثیر گذار و از خود و این محیط تاثیر پذیر می باشد.
خداوند آفریدگار حد و مرزهای کلی این محدودیت بشری را در قرآن کریم در باره ی پیامبران که مقرب ترین بندگان به ذات اقدس الهی هستند و در باره ی سایر افراد بشر برای جلوگیری از توهم و تخیل و تصور ظرفیتی فرا تر از محدودیتهای بشری با روش کلی و در زمینه ی چگونگی برخورد تعاملی خدا پسندانه میان افراد بشر چه مقرب و چه غیر مقرب بیان کرده است.
با توجه به حد و مرزهای توان فیزیکی و ذهنی بشر بدیهی است خداوند آفریدگار جهان هستی که از علم و توان بی حد و مرز برخوردار است و به زمان و مکان محدود نیست به بشر هشدار دهد از این حد و مرزها فراتر نرود و فراتر تصور نکند.
بشر با عقلی که خداوند به او داده نیک می تواند حد و مرزهای تعیین شده در قرآن در زمینه چگونگی تعامل و بر خورد با خویشتن خویش و تعامل با خداوند آفریدگار و با هم نوعان خویش و دیگران و دیگرها را تصور و درک کند.
دین سرشت نشین بی نقص خداوند که جهت رهایی بشر از سر در گمی در انتخاب روش و چگونگی تعاملات مذکور به بشر ارسال گردیده در قرآن کریم شالوده ی شکل گیری تصور و درک صحیح حد و مرزهای همه انواع تعاملات را به او یاد آوری نموده و حجت را بر او تمام کرده است.
قرآن کریم و به بشر هشدار داده است که نادیده گرفتن این شالوده بشر را به چه بلایا و آفتهای زیانبار جبران ناپذیر در این زندگی و پس از مرگ دچار خواهد ساخت.
این هشدار بگونه ای است که خود بشر هنگامی که زمان یاد آوری برخوردها و حساب برخوردها و تعیین پیامدهای این بر خوردها پس از مرگ فرا می رسد خود او به احکامی که در این زمینه نصیب او گردیده اذعان کند و تسلیم این احکام شود.
نادیده گرفتن حد و مرزهای تعاملی سرشت نشین تعیین شده از جانب خداوند در قرآن پیامدهای شوم حتمی گریز ناپذیر برای بشر خواهد داشت.
چگونگی پایبندی بشر بنام دین و مذهب به حد و مرزهای قرآنی ملاک و معیار تعیین پاداش و مجازات برای رفتارها و گفتارها و پندارهای بشر است که می باید با نهایت آگاهی همیشه مد نظر باشد.