اولین تصاویر از کاخ ۶۰۰۰ متری که چند وقت پیش امام جمعه لواسان افشا کرد
اولین تصاویر از کاخ ۶۰۰۰ متری که دیشب امام جمعه لواسان افشا کرد ، منتشر شد
تصاویری ببینید از کاخ ۶۰۰۰ متری آقای بانکدار تا ویلای لوکس فوتبالیست معروف
تصاویری ببینید از کاخ ۶۰۰۰ متری آقای بانکدار تا ویلای لوکس فوتبالیست معروف
ارسال در 1397/10/25 ساعت 11:31
عرض x طول
ارسال ويدئو در تلگرام
ارسال نظر
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
چنان که امام جعفر بهترین لباس و خوراک را داشت .
بنابراین مسئله نادرست و غلط بودن زندگی تجملی نیست . بلکه مسئله اصلی چگونگی به دست آوردن این ثروت هاست که باید از راه حلال باشد و زکات آن را نیز داده باشند .
و و البته می دانم که چرا کعب الاحبار که او هم یک یهودی آنوسی بود دقیقا با همین حرف های به ابوذر می خواست اسلام را یاد دهد و می گفت زندگی اشرافی اشکالی ندارد!
اما اولا امام علی علیه السلام در راس حکومت بود و باید هم به صورت فقیرترین مردم زندگی می کرد. حتی همین سلیمان نبی علیه السلام که افتخار شما یهودیان است زندگیش از حصیربافی تامین می شد نه از پادشاهی!
در حالی که سایر ائمه حاکمیت ظاهری و مادی نداشتند.
ضمنا امام صادق و امام رضا علیهما السلام لباسهای فاخر می پوشیدند اما غذای فقرا را می خوردند حتی با آنکه فقیر نبودند. لباس فاخر را هم برای مناظرات و جلوی مردم می پوشیدند. امام رضا علیه السلام یکبار لباس فاخر را کنار زد و لباس ژنده زیرین خود را به کسی که ایشان را به خاطر اشرافیت سرزنش کرده بود نشان داد کفت هذا لی و هذا لکم. یعنی لباس تن من همان لباس ژنده و زاهدانه است اما اگر لباس فاخر برای مردمی است که عقلشان در چچشمشان است و اگر من اینطور نپوشم این همه متکلمان و دهریون و مکاتب مختلف به چشم حقارت به من نگاه خواهند کرد.
ثانیا اتفاقا اسلام با خود زنگی تحملی و اسراف مشکل دارد. حتی از راه حلال.
مگر قارون که او هم نماد ثروت یهودیان بود ثروتش را از حرام به دست آورده بود؟ خیر. ثروت قارون کاملا حلال بود. اما اصرار داشت با آن تفاخر کند.
فخرج على قومه فی زینته قال الذین یریدون الحیاة الدنیا یا لیت لنا مثل ما اوتی قارون انه لذو حظ عظیم
پس [قارون] با كوكبه خود بر قومش نمايان شد كسانى كه خواستار زندگى دنيا بودند گفتند اى كاش مثل آنچه به قارون داده شده به ما [هم] داده مى شد واقعا او بهره بزرگى [از ثروت] دارد (۷۹)
و كسانى كه دانش [واقعى] يافته بودند گفتند واى بر شما براى كسى كه گرويده و كار شايسته كرده پاداش خدا بهتر است و جز شكيبايان آن را نيابند (۸۰)
آنگاه [قارون] را با خانه اش در زمين فرو برديم و گروهى نداشت كه در برابر [عذاب] خدا او را يارى كنند و [خود نيز] نتوانست از خود دفاع كند (۸۱)
والبته خدا صریحا می گوید ثروت اندوزی حرام است:
«الذین یکنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم؛
کسانی که طلا و نقره را گنجینه می سازند و در راه خدا انفاق نمی کنند را به مجازات دردناکی بشارت ده» (توبه/ 34)
ثالثا: اسلام هیچ مشکلی با تولید ثروت ندارد. با راکد کردن و جمع کردن ثروت مشکل دارد.
آنچه اسلام با آن مخالف است فرهنگ ثروت اندوزی است. فرهنگ لوکس گرایی و
اشرافیت است. اینکه کسی که ده برابر قشر فقیر جامعه درآمد دارد پولش را
سوار پورشه سواری کند و عده ای نان نداشته باشند بخورند را اسلام مخالف
است.
اسلام به آن ثروتمند می گوید آن چه نیاز داری را استفاده کن و آنچه نیاز
نداری را به کار انداز. تویی که پورشه سوار می شود احتمالا سمند برایت
کافیست. سوار سمند بشو و مابه التفاوت آن را برای تولید اشتغال به کار
بینداز. یا به براداران مسلمانت قرض الحسنه بده. یا انفاق کن. اما حق
نداری ثروت را را راکد نگاه داری.
این مساله مهمی است که خیلی ها متوجه نیستند و خیال می کنند اسلام با خود
درآمد زیاد داشتن مشکل دارد! در حالی اسلام خودش مشوق تولید ثروت است.
امام علی علیه السلام الگوی یک سرمایه دار مسلمان است. او با کار تلاش
خودش از ثروتمندترین مردان زمان خودش بود. یکبار درآمد سالانه اش را در
کیسه های جمع کرد و روی آنها نشست و به طلحه و زبیر گفت اینها صد هزار
درهم است که همه اش حلال است و احدی حقی در آن ندارد . اما این درآمد چه
می شد؟ همه صرف می شد یا برای توسعه فعالیتهای جدید یا وقف می شد و یا
انفاق. این فرهنگ اسلام است. مبارزه با راکد ماندن ثروت و مصرف گرایی. نه
با تولید گرایی و تولید ثروت.
فکر می کنید دلیل اصلی تورم همزمان با رکود چیست؟
این همه گرانیها و فشارها و رکودها فقط به دلیل است که عده ای سرمایه
داری سرمایه های خود را به جای آنکه در مسیر تولید به کار اندازند صرف
لوکس گرایی و تجمل پروری می کنند.
آن کسی که می تواند کار خود را با سمند راه بیندازد اما می رود پورشه می
خرد، به اندازه اختلاف قیمت این دو ، ثروت را راکد کرده است. این فرد
میتوانست سوار پیکان شود و بقیه پول خود را را صرف سرمایه گذاری مفید
بنماید.
همینطور است در مورد سایر قصرهای اشرافی و زندگی های آنچنانی.
اصلا دلیل این همه علاقه به ثروت اندوزی هم فقط همین تفاخر های دنیایی
است و همین ثروت اندوزی که است که یکسو عامل رکود می شود- چون این پول از
پچرخه اقتصادی مفید خارج می شود و صرف تولید نمی شود- و هم عامل تورم -
چون دولت ناچار است برای پر کردن جای این پول راکد شد مجددا پول به بازار
تزریق کند بلکه چیزی به دست تولید کننده برسد - و این می شود مایه تورم و
رکود همزمان.
می بینید که این همان جمله مشهور منتسب به امام علی علیه السلام است که
هیچ کاخی برافراشته نمی شود مگر آنکه عده زیادی بواسطه آن فقیر می شوند.
برای همین است که خدا خطاب به ثروت اندوزان می گوید:"
«والذین یکنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب
الیم. یوم یحمی علیها فی نار جهنم فتکوی بها جباههم و جنوبهم و ظهورهم
هذا ما کنزتم لانفسکم فذوقوا ما کنتم تکنزون»(توبه:۳۵-۳۴)
و این همان خطاب ابوذر به عثمان و عمالش بود. جای تاسف است که عده ای به
جای درک منطق ابوذر او را سوسیالیست نامیدند!
اسلام مالکیت خصوصی را محترم می داند اما ثروت اندوزی را حرام.
آیا این چیزها را در دانشکاه گلاسکو درس می دهند؟
اینها درس دانشگاه علی بن ابیطالب است.
وقتی این دانشگاه و درسهایش متروک می ماند البته اقتصادانان کور و کر ما
دنبال راه حل هایی برای بیماری هلندی می ردند چون فکر می کنند اگر راه
حلی داشته باشد باید یک نفر از اهالی غرب آن را حل کرده باشد!!!
در حالی که هم درمان مشکل پیدا است.
مبارزه با فرهنگ ثروت اندوزی و تحمل گرایی.
متاسفانه ثروت شیرین است و انسان را از راه بدر می کند.
کلا ان الانسان لیطغی
ان رآه استغنی
انسان که غنی شد کم کم سرکشی را شروع می شد. کم کم دلش می خواهد دنبال
گناه و شرب حرام برود. کم کم دنبال تفریح در آنتالیا می رود و... برای
همین نام ثروت در فرهنگ ما مترادف نکبت است. نه اینکه ثروت ذاتا بد
باشد. اما اینها نتیجه ثروت اندوزی است.
پس الفقر فخری
تولید ثروت در عین زندگی فقیرانه و زاهدانه ایده آل مورد نظر اسلام است.
قیام اباعبدالله (ع )قیامی توحیدی بود؛
یعنی نه تنها آرمان و هدف قیام تحقق توحید بود، بلکه منطق آن هم توحیدی بود. توحید یعنی نفی باطل و اقامه حق؛
اقدام حضرت آیا چیزی غیر از این بود؟
منطق حسینی در این قیام توحیدی، منطق #عزت و #ذلت بود؛
نفی و زدودن ذلت، و اصرار بر عزت، منطق حرکت حسین بن علی ع را پی‌ریزی کرده بود؛
آن‌جایی که فرمود:
اگر قرار است بین شمشیر و ذلت یکی را انتخاب کنم، هیهات منا الذله، ذلت را انتخاب نکرده و با عزت کشته می‌شوم؛
رهایی از بند ذلت گاهی آن قدر مشکل میشود که ممکن است فقط خون حسین( ع )برای زدودن آن لازم شود؛
جامعه ذلیل تا جایی می‌تواند پیش رود که فاجعه کربلا را ایجاد کند!
کربلا هشدار بسیار بزرگی است که مبتنی بر معرفت توحیدی وقتی نشانه‌های ذلت در فرد یا جامعه دیده شد، زودتر باید آن را درمان کرد، وگرنه آن قدر می‌تواند بدخیم شود که کندن غده سرطانی آن به بهای خون عزیزترین‌ها تمام شود؛
در #ثنویت_توحیدی، ذلت در مقابل عزت قرار دارد؛
ذلت آن جایی است که کسی عزیز نیست. عزیز یعنی نفوذناپذیر؛
وقتی مردم و جامعه نفوذپذیر می‌شوند، ذلیل شده‌اند؛
وقتی همه به هم وام‌دار می‌شوند و منافع‌شان به هم گره بخورد، به گونه‌ای که هیچ کس امر به معروف و نهی از منکر نکند چون جای دیگری منافعی دیگر و پیوندها و وابستگی‌ها و تعلقات دیگری دارد، این جامعه ذلیل است؛
این ذلت و به‌هم‌بستگی‌ها تا جایی می‌تواند پیش رود که هر حقی ناحق شود در حالی که همه می‌دانند، اما کسی کاری نمی‌کند چون همه وام‌دار هم هستند؛
اینجاست که آزادگی حسین ع تنها راه نجات میشود؛
آزادمردان حسینی عزیز هستند؛
غیر را به حریم راه نداده‌اند و دامن خود را نیالوده‌اند و پاک زیسته‌اند؛
این دست‌پاک‌ها تعلقی برای ماندن ندارند؛
لذا صریح هستند و شجاع؛
این همه جریان توحیدی عزت‌مداری را در مقابل ذلت‌گرایی شکل می‌دهد.
جنبش معرفت توحیدی
این افراد در شهر شروع به آپارتمان سازی می کنند بامتراژکوچیک وقیمت بالاملت بدبخت می چاپونندتواین واحدهای کوچیک وبعد خودشون خانه های سوپر بزرگ چندهزارمتری می سازند و زندگی می کنند!
دوست عزیز مال همونایه که میفرستیم مجلس و دولت هر چی سرمون بیاد حقمونه تا موقعی که گوشامون درازه باید سواری بدیم !