به نام خدا
این چه وضعیه که مد شده هر چی کلیپ مذهبی رو روش موسیقی میگذارند؟
در جامعه اسلامی چیزی که برای عموم مسلمین پخش میشه باید با احتیاط بین رای عمومی فقها باشه. موسیقی از نظر بسیاری از فقها حرام است.
هر چیز معنوی رو آلوده میکنند به موسیقی.
خیال هم میکنیم امام زمان از عملمون راضیه.
معنای روایت «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) چیست؟
تبلور #حق، در فردی چون علی(ع) متجلی میشود. او که در حق ممزوج گشته و با حق و به حق بود، پس حق نیز با او ممزوج میشود.
اگر موسی(ص) پیامبر شریعت بود؛
عیسی(ص) پیامبر طریقت و محمد(ص) پیامبر حقیقت (که هدف بعثتش را تتمیم مکارم‌الاخلاق نامید برای اینکه انسان‌ها آنچه را که می‌دانند، واقعاً متجلی سازند؛) پس نبوت ختم خورد و امامت با علی(ع) آغاز شد؛
چراکه طرح نهایی برای پیشبرد اهداف الهی با نزول قرآن کریم، کامل شد؛
قرآنی که #فرقان است و جایگاه حق و باطل را روشن کرده است.
حال دیگر نیاز به معمارانی‌ست که این طرح نهایی برای بشر را بر روی زمین پیاده کنند.
یعنی واقعیت را با حقیقت منطبق کنند.
معنای روایت «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» چنین است.
حق، جایی‌ست؛
#عدل یعنی آنکه بپذیریم هر چیزی باید سر جای خود قرار بگیرد؛
#جعل یعنی هر چیزی را بر جای خود قرار داده و نظم دهیم که امام علی(ع) فرمود: «اوصیکُم بِتَقْوَی اللّه وَ نَظمِ اَمْرِکُم» و #حُسن زمانی‌ست که هر چیزی یا کسی را بر سر جای خود ببینیم.
اگر #علی(ع) با حق است و حق با علی، به این معناست که او بر سر جای خود ایستاده است؛ پذیرفته که هر چیزی باید سر جای خود قرار گیرد و در عمل نیز چنین می‌کند چرا که جز رضای خدا به چیزی نمی‌اندیشد؛
پس هر چیزی را هم بر سر جای خود می‌بیند.
علی(ع) و ائمه‌ی پس از او، میراث همه‌ی انبیا(ص) را در خود دارند و عدل، جعل و #حسن را در خود صورت دادند.
اعتقاد سازی بشر بنام دین ومذهب با دانش ناچیز خود رقابت نابرابر با خداوند است
---
غفلت از این حقیقت خطیر سرنوشت ساز که در جای جای قرآن کریم برای مصون ماندن دین داری به دین الهی از گرایش به من در آوردیهای تخیلی و خرافات ، خداوند آشکارا و با تلویح برخورداری پیامبران از توان وقدرت انجام کارهای خارق العاده ی فرا بشری را بطور کلی شدیدا نفی کرده است اصرار پیروان مذاهب دینی مختلف به نسبت دادن چنین توان و قدرتی در تضاد با نفی آشکار و تلویحی قرآن به پیشوایان دین و مذهب با وجود هشدارهای صریح قرآن علیه این گونه اصرار ، بی نهایت بهت آور و حیرت بر انگیز و هلاکت بار و بی پروایی خرد ستیز است.
اصرار بر تاویل منقولات غیر قرآنی مجمل که از معانی و وجوه تفسیری مختلف بر خوردارند توسط این به اصطلاح پیروان ، به دلالت بر وجود توان و قدرت خارق العاده فرا بشری نزد پیشوایان دین و مذهب که باهیچ دلیل قرآنی و عقلی قابل اثبات نیست اصرار بر دهن گجی به نفی قرآنی آشکار در این زمینه است که صاحبان آن از خطر هلاکت زای آن با نهایت جرئت و جسارت و بی پروایی در مخالفت با خداوند قهار سخت خود را به غفلت توجیه ناپذیر دچار می سازند.
جهل مرکب و نهایت خرد گریزی و با وجودهشدارهای شدید آشکار قرآن کریم گناه کبیره ی نابخشودنی است که تصور کرد با نبود پیشوایان دین و مذهب در حیات ، نسبت توان و قدرت غیر قابل اثبات خارق العاده به آنان می تواند شأن و منزلت خدا گونه ی فرا بشری به آنان ببخشد و موقعیت بالا تری از آن چه که خداوند با نبود این توان و قدرت برآی آنان تعیین کرده با تاویل منقولات غیر قرآنی چند پهلو برای آنان بسازد و بتواند بشر خرد گرا را به ایمان وهمی به چیزی که هیچ اثر حسی در هیچ جای وجود ازآن نیست وادار سازد.
بشر و بویژه پیروان مذاهب با دانش ناچیز خود با نسبت دادن این گونه توان و قدرت به پیشوایان دین و مذهب ندانسته بنام دین و مذهب با پیروی از ترفندهای شیطان خود را بر تر و دانا تر ازخداوند یکتای جهان آفرینش مطرح می سازد که بی تردید سرنوشت چنین کاری بحکم قرآن هلاکت و عذاب نابخشودنی ابدی است.
به این حقیقت آشکار یقین داشته باشیم که اصرار بشر با دانش ناچیز خود بر اعتقاد سازی بنام دین و مذهب اصرار هلاکت بار به رقابت بی نهایت نابرابر با خداوند دانای مطلق ویکتای جهان آفرینش است و با تاکید خداوند در قران و حکم عقل مجازات شدید این اصرار تا ابد بخشش ناپذیر است.
حضرت علی (ع) انسان زاهد و پرهیز کار با ایمان و بنده ی مقرب خداوند و پرورش یافته و آموزش دیده ی مکتب قرآن نزد پیامبر اسلام (ص) است که هیچگاه و در هیچ جا جرئت نکرده برای خود توان و قدرت خارق العاده ی فرا بشری ادعا کند.
درپاسخ به مطلب 97/1/18 ساعت 12:38
درکدام سوره وکدام آیات ،قرآن کریم ،برخورداری پیامبران از توان وقدرت انجام کارهای خارق العاده ی فرا بشری را بطور کلی شدیدا نفی کرده است؟
کجای نوشته های منتشره ام غلو است؟
البته اگرمنظور نوشنه های شما این بنده حقیرخدای متعال است.
در آیه 188 سوره أعراف و آیه 9 سوره أحقاف و آیات 21 و 22 سوره جن و و بصورت تلویحی در آیاتی که فغل: «يَسْأَلُونَكَ» در آنها آمده است و در آیاتی که پیامبر (ص) از انجام کارهایی نهی گردیده یا از آن حضرت بخاطر انجام کارهایی انتقاد گردیده است( آیات و سوره های: 43 و 80 و 101 توبه و 23 و 24 کهف و 1 تحریم) و آیاتی که در آنها بر بشر بودن پیامبر تاکید شده است و آیاتی دیگر...
فلسطین، محک غیرت ماست. زنان و مردانی که مقابل گلوله‌ها می‌ایستند، به دو علت این‌گونه مصیبت می‌کشند:
1- اصل #امامت را ندارند؛
هرکس اصل امامت را برتابد، از ذلت به دور خواهد بود.
2 - چشم بستند و غفلت کردند؛
و این‌گونه #زمین‌‌هایشان را از زیر پای‌شان درآوردند.
به فرموده‌ی علی(ع):
«ذلیل و خوار نشد مگر مردمی که در خانه‌ی خود با دشمنش جنگید.»
این از شیعه به‌دور که اجازه دهد وارد سرزمینش شده و آنگاه با دشمنش بجنگد.
باید بگویند آمریکا را چگونه بدست آوردند؛
نه تنها می‌باید از فلسطین و عراق و افغانستان بیرون بروند، از آمریکا و استرالیا و کانادا نیز باید بیرون بروند.
اگر این‌گونه، مدعی غرب نباشید، مدعی‌تان می‌شوند.
اندیشیدن به این مسأله جرئت می‌خواهد.
امروز،فلسطین، محک غیرت ما و معیار زندگی علی‌وار ماست؛
فلسطین، محک غیرت ما و معیار زندگی #علی_وار ماست.
امروز فلسطینی‌ها به‌جای همه‌ی ما می‌جنگند؛
که اگر از فلسطین عبور کنند، حتماً به سراغ مکه و مدینه خواهند رفت.
به‌هوش باشیم!
اگر برای لندن و واشنتگتن فکری نکنید؛
برای مکه و مدینه، نجف و کربلا، مشهد و قم، اصفهان و شیراز و تهران برنامه دارند.
این یک اصل در دانش استراتژی(راهبردی)ست.
مادامی که بیگانه‌ی دنیاگرا و دنیاپرست شما را برای خود یک تهدید نداند، هرآن ممکن است این احساس به او دست دهد که بیاید و شما را بگیرد؛
چنانچه تا امروز گرفته است؛
پوست کله‌ی تاسمانی‌ها را کَند و نام سرزمین‌شان را گذاشت استرالیا؛
پوست کله‌ی سرخ‌پوستان را کَند و اسمش را گذاشت آمریکا؛
پوست کله‌ی اسکیموها را کَند و اسمش را گذاشت کانادا…
انگلیس، یک چهلم سرزمین‌هایی که به زور تصاحب کرد، زمین داشت.
و امروز، افغانستان و عراق و فلسطین، آیینه‌ی پیش‌روی ماست.
سکوت بهت آور و بی توجیه دین شناسان
---
سکوت بهت آور سطوح مختلف دین شناسان بر نظرات انتقادی که در باره ی دین داری و مذهب داری جامعه در سایتهای رسانه های عمومی با شبهات بی شمار بطور روز مره مطرح می شوند و عدم اقدام دین شناسان به پاسخ و روشن گری در این زمینه ها ، برداشتهای بسی ناخوشایند از طرز برخورد متولیان تبلیغ دین و مذهب با چنین نظرات خطیر شبهه آلود و بی تفاوتی آنان نسبت به دین داری مردم را تداعی می کند.
دین شناسان نیک می دانند با انقلاب عظیم جهانی که در زمینه اطلاع رسانی جوامع مسلمان را در می نوردد روزانه ده ها هزار شبهه ی درست و نا درست علیه دین و مذهب مطرح می گردند و برای حفظ تدین مردم پیوسته به پاسخهای مستدل و مستند بی شبهه و انکار ناپذیر نیاز مبرم دارند.
اگر دین شناسان بعلت عدم آمادگی به پاسخ گویی یا هر علت دیگر خود را با سکوت بر این شبهات روز افزون از جوامع خویش جدا و منزوی سازند دانسته یا ندانسته این جوامع را بی تردید به سوی بی دینی و لا مذهبی سوق خواهند داد و مسئولیت پاسخ این گناه کبیره را با خود به قیامت یعنی به جایی که هیچ فرصت جبران نیست خواهند برد.
همه ی ما نیک می دانیم در دوران انقلاب و فوران جهانی اطلاعات ، زمان پذیرفتن بی چون و چرای ایده ها و اندیشه های حیاتی زندگی برای مردم بنام احکام و اعتقادات دین و مذهب ، بعلت نهادینه شدن عادت پرسش گری در جوامع بشری ، سپری شده است و این وضعیت وجود همیشگی دین شناسان را در صحنه برای پاسخگویی بعنوان وظیفه و تکلیف الهی تخلف ناپذیر اقتضا می کند و غفلت و تخلف نسبت به این وظیفه ی خطیر در محضر خداوند توجیه منطقی نخواهد داشت.
مردم با رواج پرسشگری که فرایند طبیعی آگاهیهای رسانه ای جهانگیر است دیگر با مراسم سوگ و خوشحالی و روضه خوانی که قرآن و عقل و منطق در آنها حاکم نباشد جذب دین و مذهب نمی شوند و اگر در زمینه ی دین آموزی ، انقلابی متناسب با این آگاهی رسانی تحقق نیابد ریزش دین گرایان از دین روز به روز فراگیر تر می شود.
دین الهی را اگر آنچنان که خداوند در شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی به بشر معرفی کرده با کمک اصول استدلال عقلی و با استدلالهای رسا و گویا و سرشت نشین پیوسته آموزش ندهیم و اگر با برنامه ریزیهای علمی ، ناسره های من در آوردی را از دین و مذهب جدا نکنیم ریزش انبوه دین گرایان ناگزیر فراگیر تر خواهد شد و هیچ دین شناسی در مقابل این ریزش بی مسئولیت نخواهد ماند.
مشکل ما اینست که دین شناسان ما هفت متعلق ایمان را به مردم نشناسانده اند؛!!
حتی بعضی بلدهم نیستند؛!!!!!!!!
ایمان به الله
ایمان به غیب
ایمان به انبیاء
ایمان به کتاب
ایمان به قیامت
ایمان به ملائکه
ایمان به آیات الهی
هر فردی که خود را “مومن” می داند، شایسته است بداند که به چه گزاره یا گزاره هایی ایمان دارد که به او فرد مومن گفته می شود. بر اساس نصّ صریح قرآن حکیم، ایمان و کفر به هفت چیز تعلق می گیرد که به آن ها هفت متعلّق ایمان می گویند:
اگر چنانچه ایمان به هر یک از این هفت متعلّق نفی شود، در پی آن خواه ناخواه ایمان به اکثر متعلّقات دیگر نیز نفی می شود؛ به طور مثال فرد باید به غیب مومن باشد تا به الله، ملائک و… هم ایمان داشته باشد یا اگر کسی به وجود ملائک کافر باشد نمی تواند به کتاب، انبیا و … هم ایمان بیاورد.
وباتمرین واستمرار و تداوم،به یقین برسیم
این ایمانها هرگز تزریقی و تلقینی و تحمیلی نیستند بلکه بشر آنها را با تدبر در شناختهای سرشت نشین فرهنگ اصیل دین داری قرآنی و تدبر و تأمل در عظمت بی تای نظم و سازماندهی قانونمند پیوسته به هم آفریده های خداوند درجهان آفرینش و آزمایش و شناخت فرق غیر قابل مقایسه میان آنها با پیچده ترین صنایع بشری ، باید به دست آورد تا در دل او تثبیت و ترسیخ شوند.
بشر با اندک تامل در هدفمندی و قانون مندی زندگی خود و محیط اطراف خویش و با آگاهی به عظمت نظم و سازماندهی قانونمند جهان آفرینش بسادگی در خواهد یافت که بجز باور و ایمان به آفریدگار و به یکتایی او و به ضروت اقدام او به معرفی خود به بشر توسط پیامبران و باور و ایمان به ضرورت سازماندهی زندگی آفریدگان توسط آفریدگار و تعیین حساب و کتاب و پاداش و مجازات برای این زندگی و ایمان به ضرورت پایبندی به حساب و کتاب آفریدگار راه دیگری نخواهد یافت.
انسان خرد گرا آگر به شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی آگاه باشد می تواند با اندکی تامل در گذاره های این نوشته ، محتوای عمیق هر یک از این گذاره ها را که به سادگی قابل اثبات است درک و باور کند.
ایمان و خداپرستی و پرهیز کاری صادق مولای متقیان حضرت علی (ع) و دین شناسی قرآنی این پرورش یافته ی مکتب قرآن او را شایسته ی لطف الهی این آیه ساخته است:«يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ» (آیه 269 سوره ی بقره).
ارسال ويدئو در تلگرام
این چه وضعیه که مد شده هر چی کلیپ مذهبی رو روش موسیقی میگذارند؟
در جامعه اسلامی چیزی که برای عموم مسلمین پخش میشه باید با احتیاط بین رای عمومی فقها باشه. موسیقی از نظر بسیاری از فقها حرام است.
هر چیز معنوی رو آلوده میکنند به موسیقی.
خیال هم میکنیم امام زمان از عملمون راضیه.
تبلور #حق، در فردی چون علی(ع) متجلی میشود. او که در حق ممزوج گشته و با حق و به حق بود، پس حق نیز با او ممزوج میشود.
اگر موسی(ص) پیامبر شریعت بود؛
عیسی(ص) پیامبر طریقت و محمد(ص) پیامبر حقیقت (که هدف بعثتش را تتمیم مکارم‌الاخلاق نامید برای اینکه انسان‌ها آنچه را که می‌دانند، واقعاً متجلی سازند؛) پس نبوت ختم خورد و امامت با علی(ع) آغاز شد؛
چراکه طرح نهایی برای پیشبرد اهداف الهی با نزول قرآن کریم، کامل شد؛
قرآنی که #فرقان است و جایگاه حق و باطل را روشن کرده است.
حال دیگر نیاز به معمارانی‌ست که این طرح نهایی برای بشر را بر روی زمین پیاده کنند.
یعنی واقعیت را با حقیقت منطبق کنند.
معنای روایت «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» چنین است.
حق، جایی‌ست؛
#عدل یعنی آنکه بپذیریم هر چیزی باید سر جای خود قرار بگیرد؛
#جعل یعنی هر چیزی را بر جای خود قرار داده و نظم دهیم که امام علی(ع) فرمود: «اوصیکُم بِتَقْوَی اللّه وَ نَظمِ اَمْرِکُم» و #حُسن زمانی‌ست که هر چیزی یا کسی را بر سر جای خود ببینیم.
اگر #علی(ع) با حق است و حق با علی، به این معناست که او بر سر جای خود ایستاده است؛ پذیرفته که هر چیزی باید سر جای خود قرار گیرد و در عمل نیز چنین می‌کند چرا که جز رضای خدا به چیزی نمی‌اندیشد؛
پس هر چیزی را هم بر سر جای خود می‌بیند.
علی(ع) و ائمه‌ی پس از او، میراث همه‌ی انبیا(ص) را در خود دارند و عدل، جعل و #حسن را در خود صورت دادند.
---
غفلت از این حقیقت خطیر سرنوشت ساز که در جای جای قرآن کریم برای مصون ماندن دین داری به دین الهی از گرایش به من در آوردیهای تخیلی و خرافات ، خداوند آشکارا و با تلویح برخورداری پیامبران از توان وقدرت انجام کارهای خارق العاده ی فرا بشری را بطور کلی شدیدا نفی کرده است اصرار پیروان مذاهب دینی مختلف به نسبت دادن چنین توان و قدرتی در تضاد با نفی آشکار و تلویحی قرآن به پیشوایان دین و مذهب با وجود هشدارهای صریح قرآن علیه این گونه اصرار ، بی نهایت بهت آور و حیرت بر انگیز و هلاکت بار و بی پروایی خرد ستیز است.
اصرار بر تاویل منقولات غیر قرآنی مجمل که از معانی و وجوه تفسیری مختلف بر خوردارند توسط این به اصطلاح پیروان ، به دلالت بر وجود توان و قدرت خارق العاده فرا بشری نزد پیشوایان دین و مذهب که باهیچ دلیل قرآنی و عقلی قابل اثبات نیست اصرار بر دهن گجی به نفی قرآنی آشکار در این زمینه است که صاحبان آن از خطر هلاکت زای آن با نهایت جرئت و جسارت و بی پروایی در مخالفت با خداوند قهار سخت خود را به غفلت توجیه ناپذیر دچار می سازند.
جهل مرکب و نهایت خرد گریزی و با وجودهشدارهای شدید آشکار قرآن کریم گناه کبیره ی نابخشودنی است که تصور کرد با نبود پیشوایان دین و مذهب در حیات ، نسبت توان و قدرت غیر قابل اثبات خارق العاده به آنان می تواند شأن و منزلت خدا گونه ی فرا بشری به آنان ببخشد و موقعیت بالا تری از آن چه که خداوند با نبود این توان و قدرت برآی آنان تعیین کرده با تاویل منقولات غیر قرآنی چند پهلو برای آنان بسازد و بتواند بشر خرد گرا را به ایمان وهمی به چیزی که هیچ اثر حسی در هیچ جای وجود ازآن نیست وادار سازد.
بشر و بویژه پیروان مذاهب با دانش ناچیز خود با نسبت دادن این گونه توان و قدرت به پیشوایان دین و مذهب ندانسته بنام دین و مذهب با پیروی از ترفندهای شیطان خود را بر تر و دانا تر ازخداوند یکتای جهان آفرینش مطرح می سازد که بی تردید سرنوشت چنین کاری بحکم قرآن هلاکت و عذاب نابخشودنی ابدی است.
به این حقیقت آشکار یقین داشته باشیم که اصرار بشر با دانش ناچیز خود بر اعتقاد سازی بنام دین و مذهب اصرار هلاکت بار به رقابت بی نهایت نابرابر با خداوند دانای مطلق ویکتای جهان آفرینش است و با تاکید خداوند در قران و حکم عقل مجازات شدید این اصرار تا ابد بخشش ناپذیر است.
حضرت علی (ع) انسان زاهد و پرهیز کار با ایمان و بنده ی مقرب خداوند و پرورش یافته و آموزش دیده ی مکتب قرآن نزد پیامبر اسلام (ص) است که هیچگاه و در هیچ جا جرئت نکرده برای خود توان و قدرت خارق العاده ی فرا بشری ادعا کند.
درکدام سوره وکدام آیات ،قرآن کریم ،برخورداری پیامبران از توان وقدرت انجام کارهای خارق العاده ی فرا بشری را بطور کلی شدیدا نفی کرده است؟
کجای نوشته های منتشره ام غلو است؟
البته اگرمنظور نوشنه های شما این بنده حقیرخدای متعال است.
1- اصل #امامت را ندارند؛
هرکس اصل امامت را برتابد، از ذلت به دور خواهد بود.
2 - چشم بستند و غفلت کردند؛
و این‌گونه #زمین‌‌هایشان را از زیر پای‌شان درآوردند.
به فرموده‌ی علی(ع):
«ذلیل و خوار نشد مگر مردمی که در خانه‌ی خود با دشمنش جنگید.»
این از شیعه به‌دور که اجازه دهد وارد سرزمینش شده و آنگاه با دشمنش بجنگد.
باید بگویند آمریکا را چگونه بدست آوردند؛
نه تنها می‌باید از فلسطین و عراق و افغانستان بیرون بروند، از آمریکا و استرالیا و کانادا نیز باید بیرون بروند.
اگر این‌گونه، مدعی غرب نباشید، مدعی‌تان می‌شوند.
اندیشیدن به این مسأله جرئت می‌خواهد.
فلسطین، محک غیرت ما و معیار زندگی #علی_وار ماست.
امروز فلسطینی‌ها به‌جای همه‌ی ما می‌جنگند؛
که اگر از فلسطین عبور کنند، حتماً به سراغ مکه و مدینه خواهند رفت.
به‌هوش باشیم!
اگر برای لندن و واشنتگتن فکری نکنید؛
برای مکه و مدینه، نجف و کربلا، مشهد و قم، اصفهان و شیراز و تهران برنامه دارند.
این یک اصل در دانش استراتژی(راهبردی)ست.
مادامی که بیگانه‌ی دنیاگرا و دنیاپرست شما را برای خود یک تهدید نداند، هرآن ممکن است این احساس به او دست دهد که بیاید و شما را بگیرد؛
چنانچه تا امروز گرفته است؛
پوست کله‌ی تاسمانی‌ها را کَند و نام سرزمین‌شان را گذاشت استرالیا؛
پوست کله‌ی سرخ‌پوستان را کَند و اسمش را گذاشت آمریکا؛
پوست کله‌ی اسکیموها را کَند و اسمش را گذاشت کانادا…
انگلیس، یک چهلم سرزمین‌هایی که به زور تصاحب کرد، زمین داشت.
و امروز، افغانستان و عراق و فلسطین، آیینه‌ی پیش‌روی ماست.
---
سکوت بهت آور سطوح مختلف دین شناسان بر نظرات انتقادی که در باره ی دین داری و مذهب داری جامعه در سایتهای رسانه های عمومی با شبهات بی شمار بطور روز مره مطرح می شوند و عدم اقدام دین شناسان به پاسخ و روشن گری در این زمینه ها ، برداشتهای بسی ناخوشایند از طرز برخورد متولیان تبلیغ دین و مذهب با چنین نظرات خطیر شبهه آلود و بی تفاوتی آنان نسبت به دین داری مردم را تداعی می کند.
دین شناسان نیک می دانند با انقلاب عظیم جهانی که در زمینه اطلاع رسانی جوامع مسلمان را در می نوردد روزانه ده ها هزار شبهه ی درست و نا درست علیه دین و مذهب مطرح می گردند و برای حفظ تدین مردم پیوسته به پاسخهای مستدل و مستند بی شبهه و انکار ناپذیر نیاز مبرم دارند.
اگر دین شناسان بعلت عدم آمادگی به پاسخ گویی یا هر علت دیگر خود را با سکوت بر این شبهات روز افزون از جوامع خویش جدا و منزوی سازند دانسته یا ندانسته این جوامع را بی تردید به سوی بی دینی و لا مذهبی سوق خواهند داد و مسئولیت پاسخ این گناه کبیره را با خود به قیامت یعنی به جایی که هیچ فرصت جبران نیست خواهند برد.
همه ی ما نیک می دانیم در دوران انقلاب و فوران جهانی اطلاعات ، زمان پذیرفتن بی چون و چرای ایده ها و اندیشه های حیاتی زندگی برای مردم بنام احکام و اعتقادات دین و مذهب ، بعلت نهادینه شدن عادت پرسش گری در جوامع بشری ، سپری شده است و این وضعیت وجود همیشگی دین شناسان را در صحنه برای پاسخگویی بعنوان وظیفه و تکلیف الهی تخلف ناپذیر اقتضا می کند و غفلت و تخلف نسبت به این وظیفه ی خطیر در محضر خداوند توجیه منطقی نخواهد داشت.
مردم با رواج پرسشگری که فرایند طبیعی آگاهیهای رسانه ای جهانگیر است دیگر با مراسم سوگ و خوشحالی و روضه خوانی که قرآن و عقل و منطق در آنها حاکم نباشد جذب دین و مذهب نمی شوند و اگر در زمینه ی دین آموزی ، انقلابی متناسب با این آگاهی رسانی تحقق نیابد ریزش دین گرایان از دین روز به روز فراگیر تر می شود.
دین الهی را اگر آنچنان که خداوند در شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی به بشر معرفی کرده با کمک اصول استدلال عقلی و با استدلالهای رسا و گویا و سرشت نشین پیوسته آموزش ندهیم و اگر با برنامه ریزیهای علمی ، ناسره های من در آوردی را از دین و مذهب جدا نکنیم ریزش انبوه دین گرایان ناگزیر فراگیر تر خواهد شد و هیچ دین شناسی در مقابل این ریزش بی مسئولیت نخواهد ماند.
حتی بعضی بلدهم نیستند؛!!!!!!!!
ایمان به الله
ایمان به غیب
ایمان به انبیاء
ایمان به کتاب
ایمان به قیامت
ایمان به ملائکه
ایمان به آیات الهی
هر فردی که خود را “مومن” می داند، شایسته است بداند که به چه گزاره یا گزاره هایی ایمان دارد که به او فرد مومن گفته می شود. بر اساس نصّ صریح قرآن حکیم، ایمان و کفر به هفت چیز تعلق می گیرد که به آن ها هفت متعلّق ایمان می گویند:
اگر چنانچه ایمان به هر یک از این هفت متعلّق نفی شود، در پی آن خواه ناخواه ایمان به اکثر متعلّقات دیگر نیز نفی می شود؛ به طور مثال فرد باید به غیب مومن باشد تا به الله، ملائک و… هم ایمان داشته باشد یا اگر کسی به وجود ملائک کافر باشد نمی تواند به کتاب، انبیا و … هم ایمان بیاورد.
وباتمرین واستمرار و تداوم،به یقین برسیم
بشر با اندک تامل در هدفمندی و قانون مندی زندگی خود و محیط اطراف خویش و با آگاهی به عظمت نظم و سازماندهی قانونمند جهان آفرینش بسادگی در خواهد یافت که بجز باور و ایمان به آفریدگار و به یکتایی او و به ضروت اقدام او به معرفی خود به بشر توسط پیامبران و باور و ایمان به ضرورت سازماندهی زندگی آفریدگان توسط آفریدگار و تعیین حساب و کتاب و پاداش و مجازات برای این زندگی و ایمان به ضرورت پایبندی به حساب و کتاب آفریدگار راه دیگری نخواهد یافت.
انسان خرد گرا آگر به شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی آگاه باشد می تواند با اندکی تامل در گذاره های این نوشته ، محتوای عمیق هر یک از این گذاره ها را که به سادگی قابل اثبات است درک و باور کند.