کار تربیتی دست خانم‌ها است
یکی از ریشه‌های تربیتی، روانی و فرهنگیِ عدم رشد جامعه، مادرهای مهربان و دل‌سوز هستند، همان‌ها، مادرهای خوب. دل‌سوز بچه‌اش است، دربارۀ بچه‌اش به کم قانع است. الحمدالله، الحمدالله بچهام نمازش را می‌خواند، بچهام دینش را دارد، الحمدالله.
انقدر می‌گوید الحمدالله که یعنی تلقی این‌جوری می‌شود، بچه‌اش می‌گوید من یک‌وقت بهتر نشوم! من نمره‌ام بیست است، بیست و یک که نمی‌شود گرفت.
اگر مادری بتواند بچه‌اش را برای استغفار بفرستد، وای! می‌شود؟ شما. مادر در خانه بچه‌اش را نفرستد، به شوهرش بگوید برویم، برویم که مدتی است از جای‌مان تکان نخوردیم، هلاک می‌شویم ها! برویم دعا! برویم داریم نابود می‌شویم. چی نابود می‌شوی؟! مگر عرق، شراب خوردی؟! می‌گوید تکان نخوردیم از جای‌مان!
خانم‌ها این را بگویند همه‌چی درست می‌شود، کار تربیتی دست خانم‌ها است.
انقدر می‌گوید الحمدالله که یعنی تلقی این‌جوری می‌شود، بچه‌اش می‌گوید من یک‌وقت بهتر نشوم! من نمره‌ام بیست است، بیست و یک که نمی‌شود گرفت.
اگر مادری بتواند بچه‌اش را برای استغفار بفرستد، وای! می‌شود؟ شما. مادر در خانه بچه‌اش را نفرستد، به شوهرش بگوید برویم، برویم که مدتی است از جای‌مان تکان نخوردیم، هلاک می‌شویم ها! برویم دعا! برویم داریم نابود می‌شویم. چی نابود می‌شوی؟! مگر عرق، شراب خوردی؟! می‌گوید تکان نخوردیم از جای‌مان!
خانم‌ها این را بگویند همه‌چی درست می‌شود، کار تربیتی دست خانم‌ها است.
ارسال نظر
