قرائتی / فلسفه عزاداری - بخش اول
فلسفه عزاداری
مظلوم يابي ارزش است و ما کار به شيعه و سني نداريم.آقايان وهابي شما مي‌گوييد: در قرآن عزاداري نداريم. خدا اول روضه خوان است. براي دخترهاي مشرک روضه خوانده است. «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ‌تْ، وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ‌تْ، وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ‌تْ، وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ» (تکوير/۱-۴)
مي‌گويد: «وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ» (تکوير/۸ و۹) اين دختر چه گناهي کرده که او را کشتي؟
خدا براي دختر مشرک روضه خوانده است. ولو مشرک است اما مظلوم است. يعني بايد جامعه به نفع مظلوم نعره بکشند.
سوره‌اي به نام سوره‌ي بروج است. در سوره‌ي بروج خداوند براي مؤمنين روضه خوانده است.
خدا مي‌گويد: «قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُود» مرگ بر اصحاب اخدود. «النَّارِ ذاتِ الْوَقُود» (بروج/۵) يک آتش شعله‌ور راه انداختند، «إِذْ هُمْ عَلَيْها قُعُود» (بروج/۶) سر دره نشستند، «وَ هُمْ عَلى ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنينَ شُهُود» (بروج/۷) شاهد سوختن مؤمنين بودند. چه گناهي کردند؟ «وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزيزِ الْحَميد» (بروج/۸) گناه اينها اين بود که ايمان آوردند.
مظلوم يابي ارزش است و ما کار به شيعه و سني نداريم.
ما هرکس مظلوم شد، بايد به نفع مظلوم فريادزد. اميرالمؤمنين فرمود: «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا» (نهج‌البلاغه/ص۴۲۱) به نفع مظلوم باشيد. نمي‌گويد: «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ المؤمن عَوْنا».
خیلی جاها ما ایمان نداریم.
دارم پاسخ وهابي‌ها را مي‌دهم. مي‌گويند: روضه‌خواني بدعت است. قرآن مي‌گويد: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهيم» (مريم/41)
اين خيمه‌اي که آتش مي‌زنند اسراف نيست. ولو خيمه مي‌خرند بنزيني مي‌کنند، ولي اين خيمه يعني وحشي گري بني اميه فراموش نشود.
امام رضا فرمود:«فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُون» (امالي/ص128) براي مثل امام حسين بايد گريه کنم. «فَإِنَّ الْبُكَاءَ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام» گريه براي امام حسين گناهان بزرگ را از بين مي‌برد. اميرالمؤمنين فرمود: شيعيان ما چه کساني هستند؟ «شِيعَةً يَنْصُرُونَنَا» ما را ياري مي‌دهند. «وَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا» براي شادي ما شاد هستند. «وَ يَحْزَنُونَ لِحَزَنِنَا» براي حزن ما غمناک هستند. «وَ يَبْذُلُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم» (غررالحکم/ص117) مال پخش مي‌کنند و جان مي‌دهند. «أُولَئِكَ مِنَّا وَ إِلَيْنَا» اينها که براي جشن ما جشن ميگيرند، براي عزاي ما عزاداري به پا مي‌کنند، اينها از ما هستند و حسابشان هم با ما است.
محتواي عزاداري بايد چه باشد؟ حديث داريم که «وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا» (وسايل‌الشيعه/ج14/ص502) بايد در عزاداري‌ها امر اهل‌بيت زنده شود. فقط احساسات نباشد. هم شور باشد، هم شعور...
مظلوم يابي ارزش است و ما کار به شيعه و سني نداريم.آقايان وهابي شما مي‌گوييد: در قرآن عزاداري نداريم. خدا اول روضه خوان است. براي دخترهاي مشرک روضه خوانده است. «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ‌تْ، وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ‌تْ، وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ‌تْ، وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ» (تکوير/۱-۴)
مي‌گويد: «وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ» (تکوير/۸ و۹) اين دختر چه گناهي کرده که او را کشتي؟
خدا براي دختر مشرک روضه خوانده است. ولو مشرک است اما مظلوم است. يعني بايد جامعه به نفع مظلوم نعره بکشند.
سوره‌اي به نام سوره‌ي بروج است. در سوره‌ي بروج خداوند براي مؤمنين روضه خوانده است.
خدا مي‌گويد: «قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُود» مرگ بر اصحاب اخدود. «النَّارِ ذاتِ الْوَقُود» (بروج/۵) يک آتش شعله‌ور راه انداختند، «إِذْ هُمْ عَلَيْها قُعُود» (بروج/۶) سر دره نشستند، «وَ هُمْ عَلى ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنينَ شُهُود» (بروج/۷) شاهد سوختن مؤمنين بودند. چه گناهي کردند؟ «وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزيزِ الْحَميد» (بروج/۸) گناه اينها اين بود که ايمان آوردند.
مظلوم يابي ارزش است و ما کار به شيعه و سني نداريم.
ما هرکس مظلوم شد، بايد به نفع مظلوم فريادزد. اميرالمؤمنين فرمود: «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا» (نهج‌البلاغه/ص۴۲۱) به نفع مظلوم باشيد. نمي‌گويد: «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ المؤمن عَوْنا».
خیلی جاها ما ایمان نداریم.
دارم پاسخ وهابي‌ها را مي‌دهم. مي‌گويند: روضه‌خواني بدعت است. قرآن مي‌گويد: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهيم» (مريم/41)
اين خيمه‌اي که آتش مي‌زنند اسراف نيست. ولو خيمه مي‌خرند بنزيني مي‌کنند، ولي اين خيمه يعني وحشي گري بني اميه فراموش نشود.
امام رضا فرمود:«فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُون» (امالي/ص128) براي مثل امام حسين بايد گريه کنم. «فَإِنَّ الْبُكَاءَ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام» گريه براي امام حسين گناهان بزرگ را از بين مي‌برد. اميرالمؤمنين فرمود: شيعيان ما چه کساني هستند؟ «شِيعَةً يَنْصُرُونَنَا» ما را ياري مي‌دهند. «وَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا» براي شادي ما شاد هستند. «وَ يَحْزَنُونَ لِحَزَنِنَا» براي حزن ما غمناک هستند. «وَ يَبْذُلُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم» (غررالحکم/ص117) مال پخش مي‌کنند و جان مي‌دهند. «أُولَئِكَ مِنَّا وَ إِلَيْنَا» اينها که براي جشن ما جشن ميگيرند، براي عزاي ما عزاداري به پا مي‌کنند، اينها از ما هستند و حسابشان هم با ما است.
محتواي عزاداري بايد چه باشد؟ حديث داريم که «وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا» (وسايل‌الشيعه/ج14/ص502) بايد در عزاداري‌ها امر اهل‌بيت زنده شود. فقط احساسات نباشد. هم شور باشد، هم شعور...
ارسال نظر
