در واقع سابقه راهيان نور به همان سال های ابتدايی جنگ بازمی گردد. پس از آزادسازی اولين سرزمين های اشغالی در شمال خوزستان ، از سال 1361 ، عده ای به بازديد از جبهه های جنگ شتافتند. بيشتر اين مسافران ، خانواده های شهدا به شمار می رفتند. آنها دوست داشتند با حضور در اين مناطق ، ياد و خاطره شهيدشان را گرامی دارند. سياست مردان و مديران ارشد نظام و نمايندگان مجلس نيز از ديگر مسافران راهيان نور در سال های دفاع مقدس بودند. آنها در قالب کاروان های کوچک ، از جبهه ها بازديد کرده و از نزديک با رزمندگان ديدار می کردند. نويسندگان ، هنرمندان و بازاريانی که در پشت جبهه همواره يار و ياور رزمندگان بودند نيز در سالهای دفاع مقدس به جبهه ها سفر می کردند و مدت کوتاهی را در سنگرها و سوله ها ، در کنار رزمندگان می گذراندند. اين حضور، هيچ گاه در زمان جنگ دامنه گسترده ای نيافت. چرا که مراقبت از جان بازديدکنندگان در بيشتر جبهه های جنگ ، کاری دشوار و شايد محال بود. تنها رزمندگان و فرماندهان دوران جنگ بودند که هر ازگاهی با سماجت ، محدوديت های تردد در اين مناطق را ناديده گرفته و به بازديد جبهه های جنگ می رفتند. اما پس از مدت اندکی ، سازمان های فرهنگی سپاه پاسداران ، ارتش و نيروهای مسلح نيز وارد ميدان شدند و با روی باز به رونق يافتن راهيان نور کمک بسياری کردند.
- 1019 رؤیت