تاریخ ایالات متحده آمریکا خیلی جدی است! آن‌قدر جدی که حتی بخش‌ها و قسمت‌های شوخی آن هم جدی است! (تعجب نکنید! آن‌هایی که تاریخ را می‌شناسند، می‌دانند قسمت‌هایی از تاریخِ هر جایی شوخی است! یعنی همه جای یک تاریخ نمی‌تواند جدی باشد! مثلا ساختن مناره با کله‌ی مردم کرمان توسط آقامحمدخان قاجار به نظر شما شوخی نیست؟) و طبیعی است شوخی کردن با این تاریخ بسیار جدی، کار ساده‌ای نیست، چون آمریکایی‌ها بر خلاف ظاهرشان بیش از حدِ مجاز جدی‌اند! واقعاً چه جوری باید با تاریخ ملتی که اسطوره‌اش "کابوی"، نماد هویتی‌اش "غرب وحشی"، پیروزی شاخصش "انفجار بمب‌های اتمی در ژاپن"، غذای ملّی‌اش "همبرگر"، عامل برتری‌اش "هزاران موشک و بمب هسته‌ای" و هنرمند اخراجی‌اش "چارلی چاپلین" است، شوخی کرد؟ (لابد می‌دانید چاپلین سال‌های سال در تبعید زندگی کرد، چون مقامات آمریکا او را اخراج کرده بودند! او پس از جنگ جهانی دوم تا لحظه‌ی مرگش امکان زندگی در آمریکا را نیافت، چون بعضی فیلم‌هایش به مذاق سیاستمداران آمریکایی خوش نیامده بود.)