نوحو علی الحسین (ع)


کربلایی سید حامد سید محمد-شب اول محرم ۹۷-کانال هیئت ابن الرضا (ع) در پیام رسان سروش و بله و همچنین صفحه اینستاگرام به آدرس ذیل مراجعه فرمایید : @heiate_ebnoreza

سایت هیئت ابن الرضا (ع) : ebnoreza.info


+ 
7

- 
2

عرض x طول

دکمه اشتراک گذاري تلگرام ارسال ويدئو در تلگرام

ارسال نظر
CAPTCHA
کد امنیتی زیر را وارد نمایید.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
  • سلام علیکم
    جناب مهمان شما هر جایی زیر هر ویدیویی با قلم انسانی به ظاهرا متدین و دلسوز دین ولی در باطن بر زد دین و شعائر آن پست میزارید
    اگر عمدیست مطمعن باشید من و امثال من حواسمون به دور و اطرافمون هست و گول حرف های با جلد قشنگ رو نمیخوریم☺☺
    و اگر سهویست مراقب باشید؛تشخیص حق از باطل خیلی سخته و بصیرت میخواد

  • کدام یک از فرضیه های زیر بر مبنای قرآن و عقل درست است؟ :
    ---
    آیا انجام مراسم و شعایر دینی و مذهبی و گرامی داشت مناسباتهای ویژه ی ائمه اطهار با رفتارهای خرد گرا و هزینه های پر بازده مثبت و سازنده ی محسوس و مفید برای همیشه ی جوامع اسلامی و مطابق با بایدها و نبایدهای خداوند در قرآن خدا پسندانه است؟
    یا انجام این مراسم و شعایر و گرامیداشتها با رفتارهای تخیلی که متضاد با قرآن و خرد گریز و مخرب اند و هزینه های کلان بی بازده زیان بار جبران ناپذیر و وحدت شکن برای جوامع اسلامی در بر دارند می تواند خدا پسندانه باشد؟
    آیا مسلمان دین دار که خود را در معرض حساب دقیق خداوند می بیند و مراسم و شعایر دین و مذهب را برای کسب رضای خداوند انجام می دهد به شناخت و تشخیص سره از ناسره و تشخیص سودمند و زیان بار رفتارهای مذکور و گزینش رفتار خدا پسندانه موظف است ؛ یا موظف نیست؟
    آیا مسلمان دین دار در گزینش هر نوع دین داری باید خود را به شرط و قیدهای قرآنی و عقلی معینی پایبند سازد یا می تواند و اختیار دارد برای جلب رضایت خداوند رفتارهای خرد گریز متضاد با قرآن را نیز بنام دین داری و مذهب داری ، بی قید وشرط انتخاب کند و به این رفتارها عمل نماید؟
    آیا آزادی بشر در اختیار و گزینش هر نوع دین داری که در عبارت قرآنی:« لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ...» آمده خطاب به انسانهای دیندار خدا پرست است یا این خطاب به منکران دین الهی است؟
    آیا ذهن بی نهایت محدود بشر بتنهایی و بی کمک صاحب همه ی حقایق جهان که خداوند است می تواند به تمام و کمال جزئیات هر یک از حقایق دینی دست رسی پیدا کند یا بی تردید به کمک صاحب حقایق نیاز دارد؟
    آیا میان همه حقایق دینی الهی هر یک با دیگری در هدف و روش رسیدن به هدف باید همگنی و هماهنگی باشد یا به همگنی و هماهنگی هیچ نیازی نیست؟
    آیا سهیم سازی بندگان مقرب ، که بنا به روشنگریهای آشکار قرآن به همه ی نیازها و ناتوانیها محدود اند ، در ویژگیهای الوهیت و ربوبیت و عبودیت منحصر به خداوند و همچنان سهیم سازی این بندگان در مراسم و مناسک و شعایری مشابه با آنچه که خدواند در این زمینه برای خود تعیین کرده است منشأ صریح قرآنی هماهنگ با اصول استدلال عقلی دارد یا منشأ این سهیم سازی قرآنی نیست؟