قهرمان سازی از مصدق کار غلطی است چون اساسا قهرمان نیست. در واقع اگر
ماجرای ملی شدن نفت نبود فقط همان کشتار دلیران تنگستان کافی بود تا نام
مصدق السطنه قجری را در لیست خائنان بزرگ تاریخ ایران ثبت کند. در دوره
نخست وزیری هم مصدق با اعتماد بیجا به عناصر خائن و مخصوصا به قاتلان
مردم در قیام سی تیر از یکسو و دخیل بستن به امید کمک آمریکا از سوی دیگر
نشان داد که فاقد بصیرت یک رهبرانقلابی و کفایت نخست وزیری است. میدان
دادن به بهاییان و شرابسازان و سرکوب فداییان اسلام - که با ترور رزم آرا
عامل به قدرت رسیدن او بودند - هم دلیل دیگری بر سوء رفتار و مدیریت او
است. او در پایان عمر با سکوت مطلق در خصوص قیام 15 خرداد و حتی لایحه
کاپیتولاسیون نشان داد که دیگر وجهه انقلابی ندارد. البته عده ای سعی
دارند وانمود کنند که مصدق به دلیل سکونت در احمد آباد امکان دخالت سیاسی
نداشته که این یک دروغ است. چرا که در همان زمان اعضای نهضت آزادی به
حضورش رسیدند و از او امضا گرفتند و او تا سال 44 با آنها آزادانه مکاتبه
داشت اما کلمه ای در خصوص لزوم مبارزه با کاپیتولاسیون حرفی نزد. همه
ارزش مصدق فقط به ماجرای ملی شدن نفت است. وقتی که مصدق با تغییر مواضعش
در مجلس از حامی قرارداد کس گلشاییان به مهمترین فعال سیاسی برای ملی شدن
نفت تبدیل شد. اتفاقی که دقیقا بعد از سخنرانی تاریخی کاشانی پس از آزادی
رخ داد.
اما به هر حال ما به جای قهرمان سازی و یا تقبیح یکطرفه مصدق می توانیم
از او استفاده بهینه بکنیم. مصدق مصدق نشد مگر با ایستادگی بر حق ملت
ایران و در نتیجه رفتن زیر بار سنگین ترین تحریمها و انزوای بین المللی و
فروش نرفتن نفت و تورم بالای صد درصد و تحمل همه این فشارها فقط برای حفظ
استقلال ایران. در حالی که امروز افرادی که مدعی دوست داشتن مصدق هستند
نه تنها بویی از استقلال طلبی نبرده اند که وادادن و تسلیم شدن به
استعمار را به عنوان نسخه ای برای رفع مشکلات اقتصادی تجویز می کنند و
کار وقاحت و پستی آنها به جایی رسیده که مصدق را که قهرمان استقلال طلبی
و مبارزه منفی است با ظریف که سمبل سازشکاری و امتیاز دادن است یکی می
کنند.
پس از شخصیت مصدق استفاده کنید و او را به عنوان آینه دق جلوی ظریف
پرستان بگذارید.
ارسال ويدئو در تلگرام
خدایا اینها چه کار می کنند اندر دولت و مجلس
یعنی جهل که به این حد نیست
خدایا
اسم این را چه باید گذاشت؟
قهرمان سازی از مصدق کار غلطی است چون اساسا قهرمان نیست. در واقع اگر
ماجرای ملی شدن نفت نبود فقط همان کشتار دلیران تنگستان کافی بود تا نام
مصدق السطنه قجری را در لیست خائنان بزرگ تاریخ ایران ثبت کند. در دوره
نخست وزیری هم مصدق با اعتماد بیجا به عناصر خائن و مخصوصا به قاتلان
مردم در قیام سی تیر از یکسو و دخیل بستن به امید کمک آمریکا از سوی دیگر
نشان داد که فاقد بصیرت یک رهبرانقلابی و کفایت نخست وزیری است. میدان
دادن به بهاییان و شرابسازان و سرکوب فداییان اسلام - که با ترور رزم آرا
عامل به قدرت رسیدن او بودند - هم دلیل دیگری بر سوء رفتار و مدیریت او
است. او در پایان عمر با سکوت مطلق در خصوص قیام 15 خرداد و حتی لایحه
کاپیتولاسیون نشان داد که دیگر وجهه انقلابی ندارد. البته عده ای سعی
دارند وانمود کنند که مصدق به دلیل سکونت در احمد آباد امکان دخالت سیاسی
نداشته که این یک دروغ است. چرا که در همان زمان اعضای نهضت آزادی به
حضورش رسیدند و از او امضا گرفتند و او تا سال 44 با آنها آزادانه مکاتبه
داشت اما کلمه ای در خصوص لزوم مبارزه با کاپیتولاسیون حرفی نزد. همه
ارزش مصدق فقط به ماجرای ملی شدن نفت است. وقتی که مصدق با تغییر مواضعش
در مجلس از حامی قرارداد کس گلشاییان به مهمترین فعال سیاسی برای ملی شدن
نفت تبدیل شد. اتفاقی که دقیقا بعد از سخنرانی تاریخی کاشانی پس از آزادی
رخ داد.
اما به هر حال ما به جای قهرمان سازی و یا تقبیح یکطرفه مصدق می توانیم
از او استفاده بهینه بکنیم. مصدق مصدق نشد مگر با ایستادگی بر حق ملت
ایران و در نتیجه رفتن زیر بار سنگین ترین تحریمها و انزوای بین المللی و
فروش نرفتن نفت و تورم بالای صد درصد و تحمل همه این فشارها فقط برای حفظ
استقلال ایران. در حالی که امروز افرادی که مدعی دوست داشتن مصدق هستند
نه تنها بویی از استقلال طلبی نبرده اند که وادادن و تسلیم شدن به
استعمار را به عنوان نسخه ای برای رفع مشکلات اقتصادی تجویز می کنند و
کار وقاحت و پستی آنها به جایی رسیده که مصدق را که قهرمان استقلال طلبی
و مبارزه منفی است با ظریف که سمبل سازشکاری و امتیاز دادن است یکی می
کنند.
پس از شخصیت مصدق استفاده کنید و او را به عنوان آینه دق جلوی ظریف
پرستان بگذارید.