امام جامعه در دیدار مسئولان نظام فرمودند؛
یک نکتهی مهمّی را من در اینجا ذکر بکنم؛
در قضیّهی برجام،
در مواجههی با برجام حتماً لازم است
که عناصر سیاسی،
عناصر مدیریّتی،
عناصر مطبوعاتی و فرهنگی از سرزنش یکدیگر پرهیز کنند؛
این کار را نکنید.
نقد، انتقاد صحیح، منصفانه، عاقلانه، ایرادی ندارد، مسئولین هم باید به انتقادها گوش بدهند.
(((ما هم عرض می نمائیم ،دستور امام جامعه به روی چشم ما،سمعا و طاعتا )))
درهمان جلسه امام جامعه فرمودند؛
خب، حالا با توجّه به آنچه عرض کردیم،
نحوهی مواجههی با برجام از این پس چهجوری باید باشد؟
چند نکته را من اینجا ذکر کردهام.
نکتهی اوّل این است:
ما در مواجههی با این قضیّه،
قضایا را واقعبینانه بسنجیم؛
دل خودمان را خوش نکنیم به احتمالات و چیزهایی که گفته میشود،
ذکر میشود و معلوم نیست که واقعیّتی پشت سرش باشد یا اطمینانی به آنها نیست؛ واقعبینانه بسنجیم،
واقعبینانه هم به مردم منتقل کنیم.
اینکه ما در قضایای اوّلِ مذاکرات در ذهنمان بود و خودمان تصوّر کردیم و به دیگران هم گفتیم که «بله، اگر ما مذاکره کنیم،
صد میلیارد دلار پول وارد کشور میشود»،
خب این یک معنایی دارد؛
برای کشور ما صد میلیارد مبلغ معتنابهای است،
مبلغ مهمّی است،
اصلاً بکلّی میتواند خیلی از مشکلات کشور را برطرف کند؛
این واقعیّت نداشت.
حالا رئیسجمهور وقیح آمریکا هنوز میگوید که ما ۱۰۰ میلیارد،
گاهی میگوید ۱۵۰ میلیارد به ایران دادیم؛
شما غلط کردید دادید!
شما کِی به ایران [پول دادید]؟
یک دلار هم شماها ندادید به ایران.
خود ما هم در واقع به یک نحوی باور کردیم این ۱۰۰ میلیارد را؛
خب این گمان [بود]،
تصوّر بود،
توهّم بود،
واقعیّت نداشت.
بایستی مراقب باشیم آنچه را برای آیندهی خودمان و منافع خودمان و عوض هزینههایی که میپردازیم مشخّص میکنیم،
واقعیّت داشته باشد و همان واقعیّت را بفهمیم و همان واقعیّت را هم صریح با مردم در میان بگذاریم.
بنده این را به شما عرض بکنم،
امروز اقتصاد کشور را از راه برجام اروپایی نمیشود درست کرد؛
اقتصاد کشور از این راه درست نخواهد شد.
قرائن فراوانی دارد که همین حالا دارید مشاهده میکنید:
بعضی از شرکتهای قابل توجّهِ غربی اعلان میکنند که خواهند رفت،
بعضیها رفتهاند،
بعضیها میگویند معلوم نیست چهکار کنیم؛
رؤسا و مسئولین دولتهای غربی،
همینجور حرف میزنند؛
آلمان یکجور،
فرانسه یکجور،
آن یکی یکجور.
بحثِ تصحیح کار اقتصادی کشور را از راه برجام اروپایی نمیشود درست کرد.
حالا برجام اروپایی یک مقولهای است امّا برای اقتصاد به آن نباید دل بست؛
اقتصاد راههای دیگری دارد که حالا من اشارهای خواهم کرد.
این یک نکته است.
نکتهی دوّم این است که سه کشور اروپایی در سیزده چهارده سالِ قبل،
یک بدعهدی و بیصداقتی بزرگی با ما کردهاند سر همین قضیّهی هستهای؛
سالهای ۸۳ و ۸۴ یک بیصداقتیِ بزرگی با ما کردند؛
یک چیزی را قول دادند،
عمل نکردند،
برخلافش عمل کردند.
بایستی ثابت کنند که آن حالت را دیگر ندارند؛
این به عهدهی آنها است.
دولتهای اروپایی باید اثبات کنند به جمهوری اسلامی که امروز آن بیصداقتی و بدعهدیِ آن روز را نخواهند داشت؛
باید آن را جبران کنند.
این هم نکتهی بعدی.
یک نکتهی دیگر این است که در دو سال گذشته آمریکا رفتارِ نقضکنندهی برجام را تکرار کرده؛
کارهای گوناگون؛
همانطور که عرض کردم،
به قول حضرات دیپلماتهای ما،
روح برجام و جسم برجام را نقض کرده؛
[امّا] اروپاییها ساکت ماندند؛
بایستی در مقابل آمریکا میایستادند،
باید در مقابل او اعتراض میکردند؛
اگر اعتراض میکردند ممکن بود کار به اینجا نرسد که آمریکا مثل آب خوردن امضای خودش را بگذارد کنار و بگوید من خارج میشوم.
اینها بایستی آن غفلتی را که در این دو سال کردند جبران کنند.
نکتهی بعدی؛
آمریکا قطعنامهی ۲۲۳۱ را نقض کرده است؛
(قطعنامهای که شورای امنیّت سازمان ملل متّحد با پانزده رأی موافق درخصوص رفع تحریمهای مرتبط با برنامهی هستهای جمهوری اسلامی ایران تصویب کرد.)
آنهایی که عضو شورای امنیّتند بایستی در مقابل این حرکت آمریکا،
قطعنامهای علیه او به شورای امنیّت ببرند؛
یک قطعنامه علیه آمریکا بهعنوان اینکه این [کشور] ناقض قطعنامهی ۲۲۳۱ است.
یکی از کارهایی که باید بکنند این است.
اروپا باید متعهّد بشود که بحث موشک و حضور جمهوری اسلامی در منطقه را مطرح نخواهد کرد؛
این را باید قول بدهند.
اینکه در هر برههای از زمان یک چیزی بگویند و مسئلهی موشک را به شکلهای مختلف مطرح کنند،
اصلاً قابل قبول نیست.
بایستی سران این سه کشور قول بدهند و قبول بکنند که مطلقا مسئلهی موشک را مطرح نخواهند کرد.
باید با هرگونه تحریمی علیه جمهوری اسلامی هم مقابله کنند.
یعنی حالا او میگوید من تحریم میکنم ایران را،
اینها باید صریح در مقابل تحریم آمریکا بِایستند.
اگر بنا است معاهدهای وجود داشته باشد بین ما و اروپاییها،
این جزو شرایطش است.
یک نکتهی دیگر این است که اروپا باید فروش کامل نفت ایران را تضمین کند؛
یعنی حالا اگر چنانچه آمریکاییها توانستند به فروش نفت جمهوری اسلامی لطمه بزنند،
آنها بایستی بهقدری که جمهوری اسلامی میخواهد [خریداری بکنند]؛
ممکن است خود ما از کم فروختن نفت استقبال کنیم -
این بستگی دارد به سیاستهای دولت؛
ممکن است دولت به این نتیجه برسد که هرچه نفت کمتر بفروشیم و اقتصاد خودمان را از نفتی بودن دور کنیم،
به نفع ما باشد،
ممکن است به این نتیجه برسیم-
امّا اگر این نشد و تصمیم بر این شد که نفت را به همان اندازهای که امروز میفروشیم بفروشیم،
اگر چنانچه حرکت آمریکاییها در این راه خللی ایجاد کرد،
اروپاییها قطعاً بایستی آن را جبران بکنند و بهنحو تضمینشدهای باید آن را خریداری کنند.
نکتهی بعدی؛
بانکهای اروپایی باید دریافت و پرداخت و انتقال وجوه مربوط به تجارت دولتی و تجارت خصوصی با جمهوری اسلامی را تضمین کنند.
اینکه گفتیم باید تضمین کنند،
تضمین، [انجام] این چیزها است؛
اینها را باید تضمین کنند.
عرض کردم:
ما با این سه کشور دعوا نداریم،
[امّا] اعتماد نداریم.
مسئلهی ما مسئلهی دعوا کردن و اختلاف ایجاد کردن نیست؛
مسئلهی اعتماد نداشتن است؛
ما به این کشورها اعتماد نداریم و این هم متّکی است به یک سابقهای؛
لذاست که باید این تضمینها بهطورواقعی انجام بگیرد.
نکتهی بعدی این است که اگر اروپاییها در پاسخگویی به این مطالبات تعلّل کردند،
حقّ ما برای آغاز کردنِ فعّالیّتهای تعطیلشدهی هستهای محفوظ است.
مسئولین سازمان هستهای ما بایستی آماده باشند.
من البتّه نمیگویم الان بروید بیست درصد را شروع کنید به غنیسازی کردن،
امّا میگویم آماده باشید.
آنوقتی که جمهوری اسلامی مصلحت دانست و لازم دانست،
فعّالیّتهای تعطیلشده را -که بهخاطر برجام [بود]؛
هزینههایی بود که برای برجام میدادیم-
وقتیکه دیدیم برجام فایدهای ندارد و حاضر نیستیم هزینهها را بدهیم،
طبعاً یکی از راههایش این است که برویم سراغ بازیافتِ آن چیزها و فعّالیّتهایی که تعطیل شده.
این راجع به مسائل مربوط به برجام.
(((همانگونه که امام جامعه امر فرمودند؛
سرزنش نکنید، ماهم عرض می نمائیم، سمعا و طاعتا،
از مسئولین انتظار داریم حیا کنند ،
امیدواریم عبرت گرفته باشند،
و مانند قبل به تقابل با امام جامعه نپردازند؛
از تقابل های قبلی با امام جامعه دست بردارند، و به درگاه خدای متعال توبه بدون بازگشت نمایند؛
دراین پنج سال گذشته بیش از 36 مورد تقابل راهبردی و عقیدتی با امام جامعه داشته اند!!!
باز یواشکی و یهویی ،
نروند مخفیانه چیزهائی را امضاء کنند.
ومن الله التوفیق)))
لازم است آن جمله ای که می گوید بدرخواست دولت ایران برای اهداف سیاسی داخلی در برجام اضافه شده در گفتارش آورده شود.
یک نکتهی مهمّی را من در اینجا ذکر بکنم؛
در قضیّهی برجام،
در مواجههی با برجام حتماً لازم است
که عناصر سیاسی،
عناصر مدیریّتی،
عناصر مطبوعاتی و فرهنگی از سرزنش یکدیگر پرهیز کنند؛
این کار را نکنید.
نقد، انتقاد صحیح، منصفانه، عاقلانه، ایرادی ندارد، مسئولین هم باید به انتقادها گوش بدهند.
(((ما هم عرض می نمائیم ،دستور امام جامعه به روی چشم ما،سمعا و طاعتا )))
درهمان جلسه امام جامعه فرمودند؛
خب، حالا با توجّه به آنچه عرض کردیم،
نحوهی مواجههی با برجام از این پس چهجوری باید باشد؟
چند نکته را من اینجا ذکر کردهام.
نکتهی اوّل این است:
ما در مواجههی با این قضیّه،
قضایا را واقعبینانه بسنجیم؛
دل خودمان را خوش نکنیم به احتمالات و چیزهایی که گفته میشود،
ذکر میشود و معلوم نیست که واقعیّتی پشت سرش باشد یا اطمینانی به آنها نیست؛ واقعبینانه بسنجیم،
واقعبینانه هم به مردم منتقل کنیم.
اینکه ما در قضایای اوّلِ مذاکرات در ذهنمان بود و خودمان تصوّر کردیم و به دیگران هم گفتیم که «بله، اگر ما مذاکره کنیم،
صد میلیارد دلار پول وارد کشور میشود»،
خب این یک معنایی دارد؛
برای کشور ما صد میلیارد مبلغ معتنابهای است،
مبلغ مهمّی است،
اصلاً بکلّی میتواند خیلی از مشکلات کشور را برطرف کند؛
این واقعیّت نداشت.
حالا رئیسجمهور وقیح آمریکا هنوز میگوید که ما ۱۰۰ میلیارد،
گاهی میگوید ۱۵۰ میلیارد به ایران دادیم؛
شما غلط کردید دادید!
شما کِی به ایران [پول دادید]؟
یک دلار هم شماها ندادید به ایران.
خود ما هم در واقع به یک نحوی باور کردیم این ۱۰۰ میلیارد را؛
خب این گمان [بود]،
تصوّر بود،
توهّم بود،
واقعیّت نداشت.
بایستی مراقب باشیم آنچه را برای آیندهی خودمان و منافع خودمان و عوض هزینههایی که میپردازیم مشخّص میکنیم،
واقعیّت داشته باشد و همان واقعیّت را بفهمیم و همان واقعیّت را هم صریح با مردم در میان بگذاریم.
بنده این را به شما عرض بکنم،
امروز اقتصاد کشور را از راه برجام اروپایی نمیشود درست کرد؛
اقتصاد کشور از این راه درست نخواهد شد.
قرائن فراوانی دارد که همین حالا دارید مشاهده میکنید:
بعضی از شرکتهای قابل توجّهِ غربی اعلان میکنند که خواهند رفت،
بعضیها رفتهاند،
بعضیها میگویند معلوم نیست چهکار کنیم؛
رؤسا و مسئولین دولتهای غربی،
همینجور حرف میزنند؛
آلمان یکجور،
فرانسه یکجور،
آن یکی یکجور.
بحثِ تصحیح کار اقتصادی کشور را از راه برجام اروپایی نمیشود درست کرد.
حالا برجام اروپایی یک مقولهای است امّا برای اقتصاد به آن نباید دل بست؛
اقتصاد راههای دیگری دارد که حالا من اشارهای خواهم کرد.
این یک نکته است.
نکتهی دوّم این است که سه کشور اروپایی در سیزده چهارده سالِ قبل،
یک بدعهدی و بیصداقتی بزرگی با ما کردهاند سر همین قضیّهی هستهای؛
سالهای ۸۳ و ۸۴ یک بیصداقتیِ بزرگی با ما کردند؛
یک چیزی را قول دادند،
عمل نکردند،
برخلافش عمل کردند.
بایستی ثابت کنند که آن حالت را دیگر ندارند؛
این به عهدهی آنها است.
دولتهای اروپایی باید اثبات کنند به جمهوری اسلامی که امروز آن بیصداقتی و بدعهدیِ آن روز را نخواهند داشت؛
باید آن را جبران کنند.
این هم نکتهی بعدی.
یک نکتهی دیگر این است که در دو سال گذشته آمریکا رفتارِ نقضکنندهی برجام را تکرار کرده؛
کارهای گوناگون؛
همانطور که عرض کردم،
به قول حضرات دیپلماتهای ما،
روح برجام و جسم برجام را نقض کرده؛
[امّا] اروپاییها ساکت ماندند؛
بایستی در مقابل آمریکا میایستادند،
باید در مقابل او اعتراض میکردند؛
اگر اعتراض میکردند ممکن بود کار به اینجا نرسد که آمریکا مثل آب خوردن امضای خودش را بگذارد کنار و بگوید من خارج میشوم.
اینها بایستی آن غفلتی را که در این دو سال کردند جبران کنند.
نکتهی بعدی؛
آمریکا قطعنامهی ۲۲۳۱ را نقض کرده است؛
(قطعنامهای که شورای امنیّت سازمان ملل متّحد با پانزده رأی موافق درخصوص رفع تحریمهای مرتبط با برنامهی هستهای جمهوری اسلامی ایران تصویب کرد.)
آنهایی که عضو شورای امنیّتند بایستی در مقابل این حرکت آمریکا،
قطعنامهای علیه او به شورای امنیّت ببرند؛
یک قطعنامه علیه آمریکا بهعنوان اینکه این [کشور] ناقض قطعنامهی ۲۲۳۱ است.
یکی از کارهایی که باید بکنند این است.
اروپا باید متعهّد بشود که بحث موشک و حضور جمهوری اسلامی در منطقه را مطرح نخواهد کرد؛
این را باید قول بدهند.
اینکه در هر برههای از زمان یک چیزی بگویند و مسئلهی موشک را به شکلهای مختلف مطرح کنند،
اصلاً قابل قبول نیست.
بایستی سران این سه کشور قول بدهند و قبول بکنند که مطلقا مسئلهی موشک را مطرح نخواهند کرد.
باید با هرگونه تحریمی علیه جمهوری اسلامی هم مقابله کنند.
یعنی حالا او میگوید من تحریم میکنم ایران را،
اینها باید صریح در مقابل تحریم آمریکا بِایستند.
اگر بنا است معاهدهای وجود داشته باشد بین ما و اروپاییها،
این جزو شرایطش است.
یک نکتهی دیگر این است که اروپا باید فروش کامل نفت ایران را تضمین کند؛
یعنی حالا اگر چنانچه آمریکاییها توانستند به فروش نفت جمهوری اسلامی لطمه بزنند،
آنها بایستی بهقدری که جمهوری اسلامی میخواهد [خریداری بکنند]؛
ممکن است خود ما از کم فروختن نفت استقبال کنیم -
این بستگی دارد به سیاستهای دولت؛
ممکن است دولت به این نتیجه برسد که هرچه نفت کمتر بفروشیم و اقتصاد خودمان را از نفتی بودن دور کنیم،
به نفع ما باشد،
ممکن است به این نتیجه برسیم-
امّا اگر این نشد و تصمیم بر این شد که نفت را به همان اندازهای که امروز میفروشیم بفروشیم،
اگر چنانچه حرکت آمریکاییها در این راه خللی ایجاد کرد،
اروپاییها قطعاً بایستی آن را جبران بکنند و بهنحو تضمینشدهای باید آن را خریداری کنند.
نکتهی بعدی؛
بانکهای اروپایی باید دریافت و پرداخت و انتقال وجوه مربوط به تجارت دولتی و تجارت خصوصی با جمهوری اسلامی را تضمین کنند.
اینکه گفتیم باید تضمین کنند،
تضمین، [انجام] این چیزها است؛
اینها را باید تضمین کنند.
عرض کردم:
ما با این سه کشور دعوا نداریم،
[امّا] اعتماد نداریم.
مسئلهی ما مسئلهی دعوا کردن و اختلاف ایجاد کردن نیست؛
مسئلهی اعتماد نداشتن است؛
ما به این کشورها اعتماد نداریم و این هم متّکی است به یک سابقهای؛
لذاست که باید این تضمینها بهطورواقعی انجام بگیرد.
نکتهی بعدی این است که اگر اروپاییها در پاسخگویی به این مطالبات تعلّل کردند،
حقّ ما برای آغاز کردنِ فعّالیّتهای تعطیلشدهی هستهای محفوظ است.
مسئولین سازمان هستهای ما بایستی آماده باشند.
من البتّه نمیگویم الان بروید بیست درصد را شروع کنید به غنیسازی کردن،
امّا میگویم آماده باشید.
آنوقتی که جمهوری اسلامی مصلحت دانست و لازم دانست،
فعّالیّتهای تعطیلشده را -که بهخاطر برجام [بود]؛
هزینههایی بود که برای برجام میدادیم-
وقتیکه دیدیم برجام فایدهای ندارد و حاضر نیستیم هزینهها را بدهیم،
طبعاً یکی از راههایش این است که برویم سراغ بازیافتِ آن چیزها و فعّالیّتهایی که تعطیل شده.
این راجع به مسائل مربوط به برجام.
(((همانگونه که امام جامعه امر فرمودند؛
سرزنش نکنید، ماهم عرض می نمائیم، سمعا و طاعتا،
از مسئولین انتظار داریم حیا کنند ،
امیدواریم عبرت گرفته باشند،
و مانند قبل به تقابل با امام جامعه نپردازند؛
از تقابل های قبلی با امام جامعه دست بردارند، و به درگاه خدای متعال توبه بدون بازگشت نمایند؛
دراین پنج سال گذشته بیش از 36 مورد تقابل راهبردی و عقیدتی با امام جامعه داشته اند!!!
باز یواشکی و یهویی ،
نروند مخفیانه چیزهائی را امضاء کنند.
ومن الله التوفیق)))